Danışmanı Oya Ünlü, telaşla Kemal Derviş'in yanına koştu. - Kemal Bey, Necati Bey telefon etti. Diyor...

- Hangi Necati Bey?

- Canım bizim Necati Bey... Necati Ağbi, Necati Yağcı Bey...

- Anlayamadım Oya, nasıl bizim Necati oluyor?

- Kemal Bey, siz de hoş bir insan oldunuz. Her şeyi unutuyorsunuz. Şu an içersinde çalıştığımız lüks ofisin sahibi kim?

- Kim?

- Necati Yağcı Bey. Amerikalı firmalarla içli dışlı olan, hatta "Amerikan müteahhiti" bile denilen Zafer İnşaat'ın sahibi, altımızda kullandığımız özel arabaların sahibi.

- Eeee!.... Ne diyormuş?

- Diyor ki; "Kemal Derviş Bey Boğaz'da yalılarda dolaşıyor. Altında özel otomobiller 'halktan kopuk' yaşıyor. Siyasete atılacak adamın halkın içine karışması lazım. Halkın ne düşündüğünü ne konuştuğunu bilmesi lazım."

- Yani bize verdiği özel arabasını çok kullanıp eskitmeyelim mi demek istiyor?

- Hayır Kemal Bey, başka şey söylüyor. "Otomobilden inip belediye otobüsüne binsin, halkın arasına karışsın. Halkın ne istediğini, ne düşündüğünü kulakları ile duysun" diyor.

- Doğru vallahi. Çok da güzel olur. Hani ilk geldiğim günlerde şortla caddelere çıkıp dolaşmış halkımızla iç içe olmuştum. Bütün gazeteler ondan bahsetmişti. "Ne mütevazı adam. Ne kadar da içten konuşuyor" demişlerdi. İyi olur. Yarın otomobili bırakıp hemen otobüse bineceğim.

Gerçekten de Kemal Derviş ertesi gün Zafer İnşaat'ın sahibi Mardinli Necati Yağcı'nın kendi emrine tahsis ettiği 06 VGV 60 plakalı Renault marka otomobili bırakır ve otobüs durağında sıraya girer. Biraz da "tedbil- i kıyafet" eder ki halkımız hemen tanıyıp sevgi gösterisinde bulunmasın ister.

Sırası gelir otobüse biner ve şoföre dönüp seslenir;

- Çek oğlum CHP Genel Merkezi'nin önüne.

Dün Deniz Baykal ile Kemal Derviş'in "CHP'de buluşup buluşamayacakları, ya da nasıl buluşacakları" konuşuldu. Neleri nasıl konuşacaklarını bilemediğim ve o toplantıdan dün bir sonuç çıkmayacağına inandığım için yazımı biraz erken yazdım.

Hani "dereyi görmeden paçaları sıvamak" tabiri vardır. Aslında Kemal Derviş, Deniz'i yani Deniz Baykal Bey'i görmeden paçaları sıvamadı ama "at değiştirdi". Yani "dereyi geçerken at değiştirip denize varacağım" sandı.

Yanıldığını kısa sürede anladı sanıyorum. Yoksa Deniz Baykal'ın, Derviş'in bütün politikasını odakladığı "ittifak" arayışına "İttifak değil, iltihak olacak" demesi başka türlü izah edilebilir mi? Hatta Baykal'ın daha da ileri gidip, Derviş'in çabalarını "evcilik oyunu" gibi nitelemesi Baykal- Derviş birlikteliğini nasıl sağlar?

Baykal ne diyor? "Amaç, evcilik oynar gibi partiler arasında uzlaşma aramak değildir. Evet biz iltihaka çağırdık. Kabul eden eder. Etmemenin ne anlama geldiğini 4 Kasım sabahı görürüz.''

İşte bu "görürüz" lafı çok şeyleri ateşleyecek bir laftır. Bakarsınız Kemal Derviş, Baykal'a "gününü göstererek" kendi hedefinin ne olduğunu daha bir iyice anlatır. Çünkü Kemal Derviş kendisini "çok önemli" biri sayıyor. Bir çeşit "partiler üstü biri" gibi görüyor. Sırf bu yüzden önce sağcı olsun, solcu olsun bütün partileri bir ittifak altında toplamayı amaç edindi, baktı ki olmuyor, hemen "Merkez Solu" toparlamaya kalkıştı. Amacı merkez solu, CHP- DSP- YTP- ÖDP bütün bunları bir çatı altına toplayacak, çatının üzerine de kendisi geçecek. Böyle bir rüya olur mu?

Ama dedik ya bu bir rüya. Kemal Derviş "ittifak" işini tamamlandıktan sonra halkın arasına inecek. Örneğin bir çiftçiye soracak.

- Makro dengeleri yerine oturttuk, ekonomi büyümeye geçecek, enflasyon düşecek benden memnun musun?

- Nasıl memnun olurum? Sen geldin tarladaki traktörümü sattım. Hâlâ borcum devam ediyor.

- Ama güzel günler gelecek.

- Yok beyim, sen devam edersen traktörden sonra o traktörle sürdüğüm tarlam da elimden gider. Sen en iyisi bize değil, geldiğin yere git.

Ve Kemal Derviş rüyadan uyanır.

CAN AKSIN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu