Zarif bir şekilde şiddete davet...

Şiddet toplumu olmak zor bir şey... Şiddetin şiddet doğuracağını söylemek ise bilimsel bir kahenet değil bu ülkede.

Ama ençok da şiddet davetlerinin, 'zarif' bir şekilde yapılması insanı kahrediyor.

Devlet şiddetini örgütleyen ve 'zarifçe' yönlendiren -hadi zarafet gösterip bunlara onay veren diyelim- Başbakanımız, kanlı cezaevi operayonlarına, 'Hayata dönüş' gibi şiirsel bir isim takabiliyor.

31 ölü ile 'hayata dönüş' nasıl oluyorsa! Zayiatın az olmasına çalışmasalar ve işi hemen bitirmeye çalışsalar, acaba kaç kişi ölecekti?

Düşünmek bile istemiyorum.

'Zarif' Başbakan'ımız, daha cezaevleri opersyonları henüz bitmişken, müjdeyi vermemiş miydi?

"Yeni şiddet olayları beklenebilir" buyurmamış mıydı?

Hatta, "polise ve 'devlet büyüklerimize' saldırılar olabilir" şeklinde açıklamalar dinlememiş miydik?

İşte, bu açıklamaların sonuçlarını görmeye başladık.

Şiddet şiddeti doğurdu, her zamanki gibi. Kör terör, 'zarif' davetlere dayanamayıp günahsız insanları götürmeye başladı.

Cezaevleri operasyonları 'Hayata dönüş' gibi 'zarif' bir isim alıyordu.

Arkasından geleceği bilinen, adeta ısmarlanan bu kör teröre ne isim takılabilir sizce?

'Şaire' sorulursa, 'Yaşamdan ayrılış' gibi bir isim verebilir 'zarif' olsun diye!

Başbakan, 'Özel kalem müdürü' aracılığı ile dün ne söylemişti?

"Ölüm orucu yapanlara biz karışamayız. Onlar kendileriyle ilgili kararları kendileri verebilecek durumdaki gençler."

'Zarifçe', "Bizi ilgilendirmez, ölürlerse ölsünler" diyordu.

Hani cezaevleri opersyonları bu gençleri 'hayata döndürmek' amacıyla yapılmıştı?

İnsan bazan, hatta bazan değil sık sık, kuşkuya düşüyor.

"Bu olup bitenleri mahsus mu yapıyorlar, şiddetin ve acımasızlığın dozunu özellilkle mi yüksek tutuyorlar?" diye düşünüyor.

Bu kadar şiddetten, bu kadar acımasızlıktan sonra, şiddetin ve terör olaylarının istenildiği gibi ve istenildiği kadar yönlendirilmesinden kolay ne var?

Bunun için özel harp uzmanı, ya da psikolojik savaş teknisyeni olmaya gerek yok.

Plan yapıldıktan ve lojistik destek sağlandıktan sonra, bu tepki ve şiddet toplumunda örgüt ayarlamak, kurban bulmak, hedef tesbit etmek, maalesef bir ayrıntıdan ibaret.

Şimdi, Şişli Polis Merkezi'ndeki şiddet olayından sonra, "sırada ne var?" diye ister istemez soruyor insan.

Örgüt evlerine operasyonlar düzenlenip, güvenlik güçlerine direnen militanlar yok edilebilir mi?

Üstelik Çevik Kuvvet de sokağa taşıp, "Kana kan intikam" diye bağırmamış mıydı?

İsterseniz bu konuda biz birşey demeyelim de yetkililerin açıklamalarını bekleyelim.

Onlar, nasılsa bundan sonra ne olacağına ilişkin ipuçlarını konuşmalarında 'zarifçe' dile getireceklerdir.

Şiddet toplumu olmak zor bir şey.

Şöyle ayağınızı rahatça uzatıp, esenlik içinde birkaç ay oturamıyorsunuz.

Devamlı diken üstünde olmanız gerekiyor. Size daima, nasıl bir ülkede yaşadığınız, nasıl bir ortamda soluduğunuz hatırlatılıyor.

Biraz rehavet, esenlik ve huzura yönelik hafif bir rahatlama, 'zarifçe' bertaraf ediliyor.

'Zarif' bir operasyon... 'Kibar' bir eylem... 'Ilımlı' bir şiddet örgütü mutlaka ortaya çıkartılıyor.

Şu geçen 2000 yılına bir bakın... Şiddetten, şiddet örgütlerinden ve gerginlikten bol bir şey yok.

Nasıl geçirdik geçen yılı? Diken üzerinde değil mi?

Türkiye sorunlarla dolu bir ülke. İç ve dış düşmanları ve sizi yeterince diken üzerinde tutacak sebepleri daima mevcut.

Çözülmemiş her sorun, mutlaka ya diken olarak bir yerimize batıyor ya da bomba parçası, kurşun hatta lav silahından çıkan alev misali, günahsız insanların canını alıyor.

Bu 'zarif' kılıfa büründürülmüş acı hikaye, daha ne kadar devam edecek?

Ve daha ne kadar masum cana mal olacak?

Birisi bu durumu 'zarifçe' açıklayabilir mi?