Ben utanmıyorum

 
Utanıyorum, çünkü bir şekilde Hizbullah'ın en azından çıkışıyla ilgili şaibelerde benim de devletimin adı geçiyor.

Yeni Şafak gazetesi, Fehmi Koru'nun "itirafı" sayesinde dün bazı gazetelerin manşetine çıkma şansını elde etti. "İslami Kesimde Hizbullah Utancı" nevinden başlıklarla haber yapılan Fehmi Koru'nun yazısı, "Suretâ var gibi görünen 'fikri akrabalık' yüzünden başım yere eğik, günlerdir kimsenin yüzüne bakamayacak kadar utanıyorum" sözleriyle noktalanıyor. Açıkçası, ben de utanıyorum. Ancak benim başımı öne eğen gerekçe, her geçen gün deşilen yeni mezarevlerle ülkeye yayılan vahşet kokusunun suçlularının, kurdukları terör örgütüne yüce yaratanın ismini vererek, İslam adına ortaya çıkmış olmaları değil.

İslam tarihi, kendini Hizbullah gibi isimlerle adlandıran ve böylece yaptıklarına dinî bir meşruiyet kazandırmak isteyen çapulcuların açtığı yaralarla dolu. Cehaletin karanlığını İslami sembollerle sıvamak isteyen bu tür haydutların kılıcı altında can verenlerin çoğu, o zamanlar da gayrimüslimler değildi, aynen şimdi olduğu gibi. Kendi safsatalarının kuraklığının verdiği bir cinnetle, her türlü aydınlık ve verimli düşünceye saldıran bu canilerin ilk düşmanı, bugün morglardaki cesetleri teşhis etmeye çalışan "sakallı" ve "başörtülü" mütedeyyin insanların iyice gözler önüne serdiği gibi, İslam'ı gerçek manasıyla yaşamak isteyenlerdi o zamanlarda da. Hz. Ali'yi şehit eden Hariciliğin aldığı boyut, ne daha sonraları kafaları dini dogmalarla, damarları afyonla tütsülenmiş Haşşaşilerden, ne de bugün siyasi bazı çağrışımları akla getirmek için konulduğu âşikâr ismiyle Hizbullah'tan farklı idi. Tarih zalimlerin üzerine her zaman çizgi çekmiştir. Nitekim, İslam tarihi de Hariciler ve Haşşaşiler gibileri tozlu sayfalarının arasına hapsetmiştir.

İşte daha düne kadar, nasıl ki İslam tarihi, Harici ve Haşşaşilere rağmen, omuzlarıma yüklediği yüke mukabil başım dik gezmeme imkan sağladıysa, bugün de Hizbulvahşet dehşeti karşısında başımı eğme gereği duymuyorum. Kafa kağıdında "İslam" yazan herhangi bir kimse ne kadar utanıyorsa, ben de o kadar utanıyorum, bu insanların "İslam" kelimesini böyle hor kullanmasından.

Tarih bize, bazılarının sırf kendi kirli amaçları için ortaya çıkıp, insanların değer verdiği her türlü nas, fikir ve değeri suistimal ederek, bu değerlerle asla bağdaşmayacak sonuçlara sebep olduğunu defalarca göstermiştir. Hitler'in veya Stalin'in mezalimi, milliyetçileri ve sosyalistleri ne kadar bağlıyor? Bugün cinsel imajlarla yıpratılan Adnan Hoca ve çevresi, neden sadece "İslami" kesimin zan altına alınmasına sebep oluyor ki? Aynı Adnan Hoca'nın Bilim Araştırma Vakfı, en az Atatürkçü Düşünce Derneği kadar Atatürkçülüğü geliştirmek için faaliyet yapmamış mıydı? Eğer Adnan Hoca suçluysa, bundan neden Atatürkçüler gocunmuyor?

Ben utanıyorum. Utanıyorum, çünkü bir şekilde Hizbullah'ın en azından çıkışıyla ilgili şaibelerde benim de devletimin adı geçiyor. Bunlar asılsız iftiralar olabilir. Ancak devletimin en zirve makamları, bu konuda bir tahkikat yapmak yerine bu soruları gündeme getirenleri suçluyor ve "İslam" kelimesiyle adı yanyana anılan tüm kişi ve kurumlara saldırıyor ve onları zan altında bırakıyor.

Utanıyorum. Utancım, Dersim isyanını bastıran birliklerin arasında askerlik yapmış olan dedemin, bana öldürdükleri âsilerin arasından çok sayıda sünnetsizin de çıktığını söylediğinden beridir devam ediyor. İslam'a mal edilen her türlü musibetin arkasında bir bit yeniği aramam işte bundan.

Devlet büyüklerimiz hiç kızmasın. Soruyorum ve kurcalıyorum.

Çünkü utanıyorum.