Kült korku filminin 37 yıl sonra gelen yeniden çev
Yunan asıllı yönetmen Dennis Iliadis'in 1972 yapımı aslına büyük ölçüde sadık kalarak çektiği “Soldaki Son Evi”in en ilginç yönü, sıradan ve barışçıl insanların, sevdiklerine başkaları tarafından zarar verildiğinde nasıl da gözü dönmüş birer intikamcıya dönüşebileceğini gözler önüne sermesi...
SOLDAKİ SON EV / The Last House on the Left
Yapım Yılı ve Ülkesi:
2009, ABD yapımı
Türü ve Süresi:
Korku-Gerilim / 110 dakika
Gösterim Dili:
Orijinal seslendirmesi İngilizce olan bu film, ülkemizde Türkçe altyazılı kopyalarla gösterime sunulmuştur.
Yönetmen:
Dennis Iliadis
Senaristler:
(Korku-gerilim türünün Amerikalı ustalarından Wes Craven'in aynı adı taşıyan 1972 yapımı ilk filminden uyarlamayla) Adam Alleca ve Carl Ellsworth
Görüntü Yönetmeni:
Sharone Meir
Özgün Müzik Bestecisi:
John Murphy
Kurgu Yönetmeni:
Peter McNulty
Oyuncular:
Michael Bowen (Morton), Garret Dillahunt (Krug), Joshua Cox (Giles), Riki Lindhome (Sadie), Aaron Paul (Francis), Sara Paxton (Mari Collingwood), Monica Potter (Emma Collingwood), Tony Goldwyn (John Collingwood)
İthalatçı Şirket:
UIP
Dağıtıcı Şirket:
UIP
İçerik Uyarıları:
Pek çok bölümünde zalimane şiddet görüntülerine yer vermesi; yanısıra da tecavüz, çıplaklık, kaba dil ve uyuşturucu kullanımı içeren sahneleri nedeniyle 18 yaşından küçükler için uygun değildir.
Resmî İnternet Sitesi ve Fragmanı:
Kazandığı Ödüller:
2009-Brüksel Fantastik Filmler Festivali / “Gümüş Kuzgun” En İyi Yönetmen Ödülü: Dennis Iliadis
Yıldız Puanı:
* * ½
Amerikan taşrasındaki göl evlerine tatil yapmaya giden Mari ile arkadaşı Paige, orada psikopat ruhlu cezaevi kaçağı Krug ve ekibi tarafından taciz edilip kaçırılırlar. Krug'un suç makinesini andıran ekibinde, dengesiz ruhlu kız arkadaşı Sadie, sadist kardeşi Francis ve beceriksiz oğlu Justin de bulunmaktadır. Caniler tarafından vurulup gölde ölmeye terk edilen Mari'nin hayatta kalabilmek için tek umudu, ebeveynleri John ile Emma'ya ulaşıp tatil evine gelmelerini sağlamaktır. Saldırganlar kendilerine bir sığınak ararken, farkında olmadan Mari'nin hayatta kalabilmeyi başarabileceği tek yeri seçmişlerdir. Mari'nin, bu korkunç olayın intikamını almaya kararlı ailesi ise çocuklarına saldırıp ölümcül bir biçimde yaralayan çeteye hayatı zindan etmeye kararlıdırlar.
KORKU SİNEMASININ İKİ BÜYÜK USTASI YAPIMCI KOLTUĞUNDA
“Soldaki Son Ev”, 1980 ve 90'ların iki ünlü korku serisi “Freddy-Elm Sokağında Kâbus” ve “Çığlık”a imza atmış olan usta yönetmen Wes Craven ile aynı türün bir başka önemli örneği konumundaki “13'üncü Gün” serisinin başlatıcısı Sean Cunningham'ın hayâl güçleri ve sermayelerini birleştirdikleri bir yeniden çevrim… Craven'in aynı adı taşıyan 1972 tarihli kült filminden uyarlanan bu bol gerilimli öykü için beraberce yapımcı koltuklarına oturan kıdemli ikili, yönetmenlik makamını ise henüz ikinci uzun metrajına imza atan Dennis Iliadis'e bırakmışlar.
Wes Craven, kariyerinin henüz başlangıç yıllarında, 16 mm formatında ve son derece düşük bir bütçeyle yazıp yönettiği bu senaryo sayesinde, tıpkı türdeşi yönetmen George A. Romero'nun siyah-beyaz başyapıtı “Yaşayan Ölülerin Gecesi”nde (The
Night of the Living Dead, 1968) olduğu gibi dünya çapında bir ün kazanmış ve filmi de sonradan korku sineması tarihinin kült yapımları arasına girmişti. Yunan asıllı yönetmen Iliadis'in aslına büyük ölçüde sadık kalarak çektiği öykünün en ilginç yönü ise sıradan ve barışçıl insanların, sevdiklerine başkaları tarafından zarar verildiğinde nasıl da gözü dönmüş birer intikamcıya dönüşebileceğini gözler önüne sermesi… Ki film bu yönüyle Sam Peckinpah'ın “Samandan Köpekler”inden (Straw Dogs, 1971) Michael Winner'ın “Ölümcül Dilek”ine (Death Wish, 1974) kadar pek çok ünlü filmle ortak bir psikolojik-sosyolojik çıkarsamadan ilerliyor.
“Soldaki Son Ev”, yönetmeninin sektördeki toyluğuna karşılık, gösterime çıktığı batı ülkelerinde şaşırtıcı bir biçimde çok sevildi; hattâ bu yeniden çevrimi Craven'in klasikleşmiş yapıtından daha başarılı bulanlar bile çıktı. Korku sinemasının iflah olmaz tutkunlarının dikkatlice izleyip, aralarında 37 yıl bulunan her iki örnek arasında ciddi bir kıyas yapması elzem gibi…
