Rüya gibi bir başlangıçtı: Medeniyet Tasavvuru Okulu beş yaşında…

Tarihin yapıldığı anlar vardır.

O anlarsan birini, minik bir kıvılcım ânını anlatacağım bu yazımda sizlere…

Kimler yapar tarihi? Kimler kaçırır? Kimler yeniden tarihi yürütür yeniden önüne katarak? 

Adım adım, sayha sayha tarihin önünüzde canlı bir varlık gibi aktığını hissettiniz mi hiç?

Ben hissettim... Hem de bir kaç defa...

Ama bu kadarını, bu denli arı-duru akıp gidenini, müştereken gerçekleştirdiğimiz bir yürüyüşün tadını, lezzetini, geleceği getiren kokusunu, rayihasını hücrelerime kadar bu kadar ilk defa hissettim o cumartesi günü.

Tam beş yıl önce bir sonbahar mevsiminde küçük bir kıvılcım olarak nitelediğim Medeniyet Tasavvuru Okulu’nun (MTO) açılışını yaptık.

İlk ders günümüzdü.

Ne gündü ama!

Ne kadar leziz, ne kadar nefis bir gündü! 

Müslüman olma coşkusu’ndan bahsediyorum kaç zamandır. Pek bir şey anlaşılmadığını hissettiğim zamanlar oluyor ve üzülüyorum o zaman.

Beş yıl oldu, MTO’da bunun çok iyi anlaşıldığını görüyorum hamdolsun.

Bunu anlatabilmeliyim bu ülkenin insanına, diyorum her seferinde kendi kendime.

Bir Batılının yaşama coşkusunu gördüm ben... Bir Paris kafesinde, bir Londra caddesinde, bir Viyana, bir New York üniversite kampüsünde...

Kendini yaşama, kendi tarihini yapma, kendi kişisel tarihini, akıp giden ülkenin tarihine katma coşkusunu...

Neden Batı’da kendini, kendi dünyasını yaşama coşkusu var da, bizde yok peki?

Nedeni şu: Onlar var, biz yokuz. Batı uygarlığı yaşıyor, yakarak yıkarak da olsa tarihi Batı uygarlığı yapıyor; bizse bakıyoruz sadece, onların yaptığı tarihin önünde sürükleniyoruz...

Tarihi sürükleyen biz değiliz çünkü.

Değiliz; çünkü tarihin dışındayız; tarihi biz yapmıyoruz, bizim çağrımızın kurduğu bir çağda yaşamıyoruz; başkalarının çağrılarının kurduğu bir ağ’da yuvarlanıyoruz sadece oraya buraya...

Rüzgâr nereden eserse oraya... 

İşte o cumartesi, rüzgârın, tarihin akış yönünün değiştirildiğine, bunu bu ülkenin çocukları olarak bizzat bizim yapabildiğimize tanık oldum.

Büyük laf etmek istemiyorum. Ama olanı da görüyorum, yapışımızı, yaptığımızı, tarihi önümüze katıp akıttığımızı görüyorum...

Nihayet! Şükürler olsun Rabbime.

Biz O’na yürüyoruz... O’na yürüdüğümüzün şuuruna erdikçe şiarlarımızın bizi hakikat şiirine gebe bırakacağının bilinciyle nefeslerimizi alıp veriyoruz.

Tarihi duyduk, yaşadık. Yaşadık çünkü tarihi yaşatacak küçük de olsa bir kıvılcım çaktık, tarihi yapacak tohumlar ektik, surda bir gedik açıldı hamdolsun.

Rüya gibi bir başlangıç yaptık cumartesi günü. İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi’nin Altunizade Kampüsü’nde rektörümüz Mehmet Bulut Hoca’nın açılış dersiyle MTO’yu açtık.

Saat 11.00’den akşam 9.00’a kadar tam 8 saat soluksuz sürdü ilk günkü derslerimiz. Kimse bitsin istemedi. Son derste, saat akşam 21.00’e yaklaşırken, “yorulduk arkadaşlar, bitirelim de gidelim” dedim; “hayır hocam, bitmesin” dedi arkadaşlar.

Arkadaşlarla teker teker mülakat yaparken, “yoracağım, perişan edeceğim, hazır mısınız?” demiştim her birine.

İstisnasız herkesin, büyük bir heyecanla “hazırız” dediğini gördüm.

MTO, parlak, dertli, donanımlı talebelerden oluşturuldu.

Üç yıllık bir program bu ama üç yılda bitmeyecek, devam edecek; ilimde, fikirde, sanatta ön açacak isimlerin, ülkemizin, coğrafyamızın makus talihini yenmesini sağlayacak parlak âlim, düşünür ve sanat erbabının yetişeceği; keşfedilmemiş kıtaları keşfe koyulacak zorlu, uzun ve leziz bir yolculuk bu...

İnsanlar sağlam Arapça ve İngilizce öğrenecekler. İhtisas alanlarına kayınca Farsça, Latince, Grekçe, Rusça, İbranice, Çince ... öğrenecekler.

Bir tür bir Enderun tohumu ekiyoruz. Yeni Gazali’leri, Sinan’ları, Itrî’leri yeşertecek bir tohum.

İyi yetişecek fedakâr, vefakâr ve cefakâr bir öncü neslin yeşertilmesi çabası bu.

Burası yoz ve sığ üniversiteyi çökertecek, bize yeni bir maarif modeli sunacak bir “medrese”.

Efendimiz’in (sav) Dâru’l-Erkam ve Ehl-i Suffa’sında örneklenen bir medrese (yuallimühüm-ilim) ve “tekke” (yüzekkîhim-irfan) sütunları üzerinde yükselecek ilim yolculuğuyla bilme şevki, irfan yolculuğuyla bulma coşkusu, hikmet yolculuğuyla olma aşkı ile yola koyulan uzun soluklu bir medeniyet tasavvuru yolculuğu… 

MTO’nun beş yıl önce açılışını böyle yazmıştım. Yazıyı yeniden paylaşma ihtiyacı duydum.

Beş yaşına basıyor MTO. Aynı heyecanı iliklerime kadar yaşıyorum.

Nasıl yaşamayayım ki: Amerika’dan Endonezya’ya kadar 52 bin civarında talebeye sahip, bu kapsamda ve çapta ilk küresel okulu olacak MTO ülkemizin.

Beş yılda kat edilen mesafe göz doldurucu; zehir gibi oldu MTO talebeleri.

Türkiye’nin 81 vilâyetine ve dünyanın 60 küsur ülkesine ulaşarak, bu toprakların en çaplı, kaliteli, donanımlı, istikamet ve dert sahibi insanlarını, önümüzü açacak parlak beyinlerini ilk defa dünya çapında bir araya getiriyor, geleceğimizi inşa için ilim / bilme, irfan / bulma ve hikmet / olma yolculuğuna çıkıyoruz ülkemizin en donanımlı ilim ve fikir kadrosuyla...

Geleceği getirmeye koşuyor, “uzun yola çıkmaya hüküm giyiyoruz”...

Yılmak yok. Şikâyet etme, bir hikâye inşa et, diyorum. Hakikat medeniyetini inşa yolculuğuna devam...

Unutmayalım: Geleceği inşa edecek insanlar, en zor zamanlarda bile “Ya Hak, Ey Kutlu Hakikat!” diyerek yorulma nedir demeden yol alan, hakikat ışığını insanlığa ulaştırma cehdi ile nefes alıp veren, gecelerini gündüz yapan, fikir ve oluş çilesi çeken insanlardır. Bu dünyada yaşayan ama bu dünyayı yaşamayan, çağrısı çağını “kurma” yolculuğuna çıkan

öncü kuşaklar...

Evet, dünyaya söyleyecek bir sözümüz var: Gazze’de ispatlandığı üzere, insanlığın haysiyetini sadece inanmış ve adanmış hakîkî Müslümanlar kurtarabilir, insanlığa adalet, hakkaniyet ve merhamet ilkelerini sadece hakîkî Müslümanlar armağan edebilir yeniden. O sözü yeşertip büyütmek için nefes alıp veriyor, nefes olacak bir fikir ve oluş çilesinin tohumlarını ekiyoruz...

Dünya bize gebe, biz hakikate, diyoruz...

Allah (cc) utandırmasın. Dualarınızı bekleriz. Vesselâm.