Dünyayı kötü yapan yönetemediğimiz hırslarımız

Bir lastik firmasının çok etkileyici ünlü bir sloganı vardı; “Kontrolsüz güç, güç değildir.” Peki güç nedir?

Akıl, öfke ve sahip olma arzusu gibi insanoğluna verilen, açık uçlu, yönetilememesi ve kontrol edilememesi halinde çok tehlikeli olabilen duygularımız.

Bugün teknolojide dünyanın geldiği noktaya aklımızı yöneterek geldik.

Ancak aynı kontrolü, öfke ve sahip olma arzusunda başaramadık.

Bozduğumuz iklim, covid19 gibi virüslerin varlığı, Afrika, Amerika ve Ortadoğu’da yaşanan savaşlar, açlık ve yoksulluk bu duyguları yönetemediğimizin sonucu.

Bunun için şöyle bir hikâye anlatılır;

Ceviz kurdu, cevize gireceği kadar bir delik açar ve cevizin içine girer.

Cevizin içi insan beynine benzer, kurt başlar cevizi yemeye. Elbette ki buraya kadarı normal. Yedikçe şişmanlar şişmanladıkça karnı büyür.

Yeterince doyunca yükünü tutunca, gitmek ister ama girdiği delikten çıkması mümkün değildir istese de çıkamaz.

İşin enteresan ve daha da kötü tarafı; İçi yenilen cevizin kabuğu da kurumuş ve iyice sertleşmiştir. Artık o deliği genişletmek te imkansızdır.

Kurtçuk oturup etrafına bakar, düşünür taşınır delikten geçip çıkmak için tek çaresi vardır; Zayıflamayı beklemek. Aç kaldıkça zayıflar, eski cılız haline döner. Ve bir gün bitap düşmek üzere ilk başladığı gibi cevizden çıkar. Ama çıktığında mevsim bitmiş, ortada aç ve cılız bir kurtçuk ile bir içsiz bomboş bir ceviz kabuğu kalmıştır.

**

Hırslarımız bizim bineğimizdir. Onu kontrol ettiğimiz, yönetebildiğimiz sürece bize hizmet eder. Tercih ettiğimiz, arzu ettiğimiz yerlere götürür bizi.

Direksiyona hâkim olamaz isek, lüküs hayat arzusu, mal, mülk, makam mevki düşkünlüğü, sahip olma hırsı bizi rezil eder.

Dünya denen cevizin içine hapsolur ama sahip olma şarabının sarhoşluğundan farkına bile varmayız. Fark ettiğimizde de iş işten geçmiştir.

Hırslarını yönetenlerin insan kalmayı başardığını, kendini hırslara bırakanların insanlıktan uzaklaştığını gösteren binlerce örnek vardır tarih kitaplarında.

ABD’li ünlü komedyen George Corlin’in hayata dair söyledikleri kulak arkası edilmeyecek önerilerden oluşuyor:

1. Zorunlu olmayan sayıları çöpe atın. Yaş, kilo, boy.

2. Sadece neşeli arkadaşlarınız olsun. Suratsız negatif insanlara yaklaşmayın.

3. Öğrenmeyi sürdürün. El işleri, bilgisayar, bahçecilik. Beyniniz tembel kalmasın. Tembel kafa iblisin yani şeytanın tezgahıdır. İblisin adı da, Alzheimer’dir.

4. Küçük şeylerden zevk almaya bakın.

5. Her fırsatta gülümseyin.

6. Gözyaşları olacaktır. Katlanın, yas tutun.

7. Çevrenizi sevdiklerinizle doldurun. Aileniz, kedi, köpek, kuş, balık, müzik, spor, bitkiler. Eviniz, sığınağınız olsun! Tadını çıkarın!

8. Sağlığınızın kıymetini bilin. Bozuksa düzeltin. Düzeltemiyorsanız, yardım isteyin.

9. Vicdanınızın sesini dinlerseniz, vicdan azabı çekmezsiniz

10. Sevdiğiniz insanlara sevdiğinizi söyleyin. Her fırsatta sevdiğinizi hissettirin.

11. Unutmayın ki yaşam, aldığınız soluklarla değil, soluk kesen anlarla ölçülür.

Bir defasında hocama dedim ki; “Bir kitap okudum ama zihnimde kitaptan hiçbir şey kalmadı.”

Bana bir meyve uzattı ve dedi ki; “Bunu ağzında çiğneyip ye.”

Yedikten sonra sordu:

“Şimdi sen büyüdün mü?”

“Hayır” dedim.

Dedi ki; “Büyümedin ama o meyve vücuduna dağıldı; et oldu, kemik oldu, sinir oldu, deri oldu, tırnak oldu, hücre oldu…”

Anladım ki okuduğum kitap da öyle dağılıyor.

Bir kısmı kelime dağarcığını zenginleştiriyor.

Bir kısmı bilgi ve irfanını artırıyor.

Bir kısmı ahlakını güzelleştiriyor.

Bir kısmı yazı ve konuşmada üslubuna incelik katıyor.,

Bir kısmı hayata farklı bakmanı sağlıyor.

Bir kısmı içindeki sevgiyi ve merhameti arttırıyor.

Bir kısmı özgüvenini arttırıyor; düşünmeni, sorgulamanı tetikliyor, olaylar karşısında nasıl davranman gerektiğini öğretiyor.

Her ne kadar sen bunların farkında olmasan da...”

Okumanın getirdiği değişimi böyle anlatmış bir yazar.