Ticari sağa çek!

*

Birazdan, bu sorunun cevabına geleceğiz.

Eski başbakanlardan Akbulut, Turgut Özal’ın yirmi sekizinci ölüm yıldönümüne “üç gün kala” hayata veda etti.

*

Görev yaptıkları senelerde Akbulut’u ve Özal’ı hedef tahtasına yerleştirip türlü mendeburluklarla siyasetten silmeye çalışanlar mı?

Şu sıralar, rahmetlileri öve öve bitiremiyorlar!

“Özeleştiri” falan da mafiş…

Nedir?

Riyakârlıkta, samimiyetsizlikte, karaktersizlikte ve pişkinlikte tarih yazıyorlar!

1989’da Özal tarafından Başbakan olarak atanmasıyla birlikte medyada Akbulut aleyhindeki kampanya gırla gitmişti.

Onu “Özal’ın Kuklası” olarak tanımlıyorlardı.

Sürekli alay ediyorlardı. “Çapsız, yeteneksiz, saftirik biriymiş” gibi resmediyorlardı.

Sonra bu fıkralardan “birkaç kitap” çıktı.

Akbulut ise bu fıkralara gülüp geçti.

*

Birinci Körfez Savaşı döneminde, Başbakan Akbulut Cumhurbaşkanı Özal’la ters düştü. Ona direndi.

1991’de Semra Özal’ın “İstanbul İl Başkanı” seçtirilmesi, ardından ANAP Kongresinde Mesut Yılmaz’ı desteklemesi Akbulut’un genel başkanlığı ve başbakanlığı kaybetmesine neden oldu.

Yıldırım Bey, bu yenilgiden “Özal’ları sorumlu tuttuğunu” da saklamadı.

Vaktiyle Akbulut için çizilen “kukla” portresinin “bühtandan, kara çalmadan” ibaret olduğu ortaya çıktı.

Haziran 1991’deki ANAP Kongresini müteakip Akbulut “Yalnız Adam” haline geliverdi.

Etrafında kimsecikler kalmadı.

1992’nin başlarıydı: Meclis kulisinde bir gün bir köşede tek başına oturan Akbulut’un mahzun halini gördüğümde, onunla uzunca sohbet ettim.

Hâkim medyanın öncülüğünde siyasi rakipleri tarafından kendisine yapılan haksız ve dahi çirkin muameleyi örneklerle anlatırken, sakinliğini hiç bozmamıştı.

Özal’la haftalık olağan görüşmelerinin dışında irtibatının yok denecek kadar az olduğundan söz ediyordu!

*

Dürüst, ağırbaşlı, tevazu sahibi, mütebessim, “sakinlik abidesi” bir siyasetçi olarak iz bıraktı.

Allah rahmet eylesin.

1991’de Akbulut’a karşı kazandığı Kongrenin ardından Başbakan olan merhum Mesut Yılmaz, kısa bir sürede ANAP’ı rahmetli Özal’ın “reformcu partisi” olmaktan çıkardı...

“Statükocu” bir parti haline getirdi.

Dört eğilimin ikisini partiden dışladı.

On bir yılda, ANAP’ı eritti.

*

Özal’ın Başbakanlığı ve de Cumhurbaşkanlığı döneminde, Sözcü’nün doğmasına yıllar vardı.

Onların ve benzer çizgidekilerin Sözcü’sünde zuhur eden Reformist Özal sayfası mı; pişkinliğin, ikiyüzlülüğün şahikası olarak sırıtıyordu!

Özeleştiri falan mafişti.

*

Özal’ın zehirlendiği yani öldürüldüğü yıllarca sonra ortaya çıktığında; Sözcü de aynen Hürriyet gibi hakikati hasıraltı edebilmek için debelenmişti.

Bir de, Sözcü’nün “Reformist Özal” sayfasına 12’den vurarak zum yapan Ertuğrul var!

Aynen şöyle diyor:

“Bana göre, bu sayfa Türk solunun Özal için yaptığı alkışlanacak bir iade-i itibar sayfasıdır.

Bana, yıllarca ‘Dönek; Özköşk’ diyenlere de kapak olacak bir sayfa bu…”

Turgut Özal konusunda nasıl Sözcü’dekiler riyakâr yahut samimiyetsiz ise onlara “aparkat çalışan” bu Ertuğrul da aynı şekilde ikiyüzlüdür.

Her bir vesileyle Turgut Bey’i överken yaptığı aktörlükten başka bir şey değildir.

Vaktiyle ona Özal’cı gibi konuşlanma görevi verilmişti.

28 sene sonra da rolünü oynamaya devam ediyor.

Özal’ın son bir yılında, Hürriyet’te attığı sinsi manşetleri sarımsaklayıp da saklıyoruz!

Turgut Bey’in zehirlendiği yıllar sonra ortaya çıktığında, gerçeğin üzerini örtebilmek için büyük gayret sarf edenlerden biri de bu Ertuğrul’dur.

“Zehirlendi” diyenlerle dalga geçmeye devam ediyor.

Ertuğrul Ahmet Özal’ın şiir okumasını seviyor; babasıyla alakalı hakikati dillendirmesinden nefret ediyor!

Artık, yazımızın başındaki yaman sualin doğru cevabına gelebiliriz:

Nedir?

*

Etki Ajanı Ertuğrul, köşesinde sadece Kripto Para/Bitcoin şirketi reklamı yapmakla yetinmedi.

Başka “reklam” örnekleri de var.