İsrail’in ülkede bir hafta olağanüstü hal ilan etmesi, Netanyahu’nun Lübnan halkına evlerini terk etmelerini söylemesi, ki öyle yapıyorlar, Beyrut dahil siz bu satırları okurken dahi vuruyor olması, bölgede zaten 40 bin askeri bulunan ABD’nin, ‘savaşın yayılması ihtimaline karşı’ mazeretiyle takviye asker göndereceğini açıklaması, ki o da İsrail’i korumak amaçlıdır ve uçak gemilerinin kara versiyonudur, hepsinin tam da, Filistin ile Ukrayna’nın ana gündemi paylaşacağı Birleşmiş Milletler toplantısının
Bölge ülkelerinin üst üste bu sefer Lübnan’a yönelik İsrail saldırısını kınamalarını/vahlanmalarını çaresizlik hissiyle eleştirebilirsiniz ve haklısınız ama birebir aynı durum Ukrayna için Avrupa özelinde de geçerli…
Üstelik onlar kınamıyorlar bile. ABD ve İngiltere ne istiyorsa paşa paşa yapıyorlar, ara sıra sızlansalar da, ‘höt’ dendi mi kaçacak delik arıyorlar. Hatta hatta, ABD-İngiltere arasında savaşın şiddeti konusundaki ayrışmalarda bile sinmişliklerinden an olsun sıyrılmıyorlar…
İsrail, Filistin’de soykırıma başladığında uzun uzun Hamas’ı konuştuk. Şimdi de Hizbullah’ı konuşuyoruz. Bu örgütler yok olmaz. Ancak kendi başlarına karşılarındaki “armadayı” da yenemezler. Elbette İsrail’i yaralarlar, yavaşlatırlar, kim direnirse helaldir ama iş böyle çözülmüyor işte!
Bu aklın en katalog hali Ukrayna’dır. Elbette, Atlantik ittifakının pekiştirilmesi, ekonomik çıktılar, silah ticareti, Çin, vs gibi, başka ayakları da vardır ama özü Rusya’nın pasifize edilmesidir…
İsrail vakası ise türevlerinden biridir ve “savunma” hamlesi olarak da okunabilir. Doğu’nun tarihteki en ileri ucuna Ortadoğu’da erişme girişimlerine karşı, yani Rusya-Çin’in bölgeye abanma, buradan Afrika-Akdeniz-Balkanlarla buluşma, Körfez’i tutma düşüncesine karşı bir ileri karakolun savunulması olduğu gibi, Türkiye özelinde, Gazze-Batı Şeria-biraz Ürdün-Lübnan-Suriye çizgisini, İran-Irak-Suriye-Akdeniz paraleli ile buluşturup bir başka imparatorluğun, Tahran’ı da sayarsanız iki imparatorluğun altını/mirasını boşaltma türünden amaçları da vardır. Türkiye-İran ayağı yeni de değil ama Doğu’nun cepheyi ileri almasıyla gelişen bir güncelleme vardır…
Bir diğer ilginç konu; Ukrayna ve İsrail özelinde “teo-politiktir”!..
Bunlar uzun ve ayrıntılı konular ama “parçalama” ve bir başka “öz”de buluşturma var. Hesabın büyüklüğü açısından “uyumu/senkronu” ihmal ediyoruz, not edip, geçiyorum…
Kısa vadede Hem Ukrayna’nın hem İsrail’in devam edeceği anlaşılıyor. ‘Kısa vade’ dememizin sebebi, ABD başkanlık seçimlerinin bir “geçit yaratacağı” ve bunun sonunda barışa yürünebileceği, olmadı, en azından yeni dönemin şartlarını anlamak açısından Washington’da “neyin oturacağı” konusunda netlik beklentisidir…
Mevcut adaylara bakarak da söylemiyorum. Trump veya Harris de belli mahfillerin adamları ve/veya bu sermayelerin uzantısı. Maddi olarak da almayınız. Sermaye; jeopolitik, teopolitik, ekonomik tarafları/cepheleri tarif ediyor ve bu başkanlara da etki edip, yönlendirecektir. Ama küresel istikrarsızlığı çözemez…
Batı’nın yaptığı, “katastroflardan sonra düzen beklentisidir”! Suçu, yeni düzeni kuracak güce erişene, yolu bulana kadar, zaman kazanmak adına bu felaketleri üretmek ve beslemektir.
Geri kalanın suçu ise bu çürümüşlükle işbirliğini devam ettirmesi. Bu yüzden Filistin, Ukrayna ve şimdi de Lübnan’da masumların ölmesine boyun büküyorlar, maalesef boyun eğmedir…
