Nerede yeni bayramlar?

Eskiden, genç yaşlı herkesin sarf ettiği bir söz kalmıştır kulaklarımızda.

“Nerede o eski bayramlar?”

Sanki doksan yaşındaymış gibi, dokuz yaşındaki çocuklardan bile duyduk bu sözü.

Neylersiniz, herkesin bulunduğu yer, geldiği son noktadır.

*

Bugün ise durum epeyce değişti.

Şimdi hep beraber şunu söyleyebiliriz:

“Nerede yeni bayramlar?”

*

Bir virüs, elimizden bayramı bile aldı.

Bayramı seyranıyla, Ramazan’ı Kurban’ıyla öncekilerin kıymetini tam anlamıyla bilmediğimizi de böylece fark ettik.

“Amanın, şimdi filancalar da gelir…”

“Eyvah, şimdi falancalara da mı gitmek zorundayız?”

Hadi buyurun.

Herkes evine kapandı, kimse kimseye gidemiyor.

Muhalefetin adayı henüz belli değil.

Çok farklı isimler tartışılıyor ama netice yok.

Kimi fedakârlık edebileceğinden dem vuruyor, kimi yok sayılma endişesini dile getiriyor.

“Aman benim adım geçmesin de kim olursa olsun” diye koltuğuna gömülenler de var ayıptır söylemesi.

Kim olduğunu belirtmeyelim ki cevabını herkesin bildiği bilmeceye açıklama getirmek ayıp değilse nedir?

*

Bir çatı aday lafıdır dolanıyor.

Temeli olmayanın çatısı olurmuş gibi.

Ak Parti’den de oy alabilecek biri olsun diye formül buldular, yürümedi.

Düşünülen kişi, bütün partilerin ittifak etmesini kenarda bekledi.

Etmediler bir türlü. Aksilik işte.

*

Ortada isimler dönse bile, belli birinin üstünde mutabık kalmak çok zor.

Armudun sapı, üzümün çöpü var.

Birinin önerdiğini diğeri beğenmiyor.

Bazıları için, daha ismi anılmadan itiraz yükseliyor.

Kolay değil tabii, çoğunluğu almak yetmiyor; yüzde elli artı bir gerek.

*

“İttifak’ın çatı adayında aranan vasıfları biliyorsunuz.

Bilgili, birikimli, liyakat sahibi / laik, çağdaş, demokrat / yalan nedir bilmeyen, namuslu dürüst biri” diyerek durumu ortaya seren Rauf Tamer üstadımız, serencamı kestirmeden çok güzel özetledi.

“Yüksek profilli olan, üstün vasıflı, macronvari bir aday düşünüldü. Böyle birini tanıyan bilen varsa haber versindi.

Yoktu ama olsa da kim haber verecekti? Herkesin atı başkaydı.

Daha sonra içe dönük bir arayış…

- Koskoca CHP’den bir aday çıkmaz mı yahu? Âlim bilgin olmasın, zararı yok ama CHP’li olsun.

Bir süre de bununla boğuşuldu. ‘Genel başkan aday olmalı – olmamalı’ fikri üzerinde tartışıldı.

O da boş.

Sonunda akl-ı selim’e şöyle varıldı:

Aday kim olursa olsun. Bize iyi bir cumhurbaşkanı değil, seçimi kazanacak bir aday lazım.”

*

Bu durumda öyle görünüyor ki muhalefetin adayı Erdoğan olacak.

Ortada ‘kazanabilecek’ başka bir isim görüyor musunuz?

Hiç fena fikir değil.

Hem gösterdikleri aday seçilmiş olur.

Hayatta bir ilk gerçekleşir böylece.

Hem de Kemal Bey’in koltuğu tehlikeye girmez.

“Muhalefet geldim, gene muhalefet giderim…

Benim aday olmaya, hey dost, dermanım mı var?”