Yurt dışında yaşayan vatandaşlarımız niçin bize oy vermiyor diye düşünmeye başlamışlar.Yurt içi tamam da dışı kaldı.Yine de bu bir gelişmedir.Sıkıntıyı görmek ve çözüm bulmak adına harekete geçmek… Az iş mi?Başlamak için geç olsa da bunca yıl sonra oy alamadıklarını fark ettiklerinden ötürü tebriklerimizi sunalım.Kemal Bey tespiti yapmış.Niye bize oy versinler isimli gazelinde şöyle diyor:“Biz güven vermiyorsak, niye bize oy versinler?Siyaseti bireysel çıkarlar üzerine inşa ediyorsak, niye bize
Yurt dışında yaşayan vatandaşlarımız niçin bize oy vermiyor diye düşünmeye başlamışlar.
Yurt içi tamam da dışı kaldı.
Yine de bu bir gelişmedir.
Sıkıntıyı görmek ve çözüm bulmak adına harekete geçmek… Az iş mi?
Başlamak için geç olsa da bunca yıl sonra oy alamadıklarını fark ettiklerinden ötürü tebriklerimizi sunalım.
Kemal Bey tespiti yapmış.
Niye bize oy versinler isimli gazelinde şöyle diyor:
“Biz güven vermiyorsak, niye bize oy versinler?
Siyaseti bireysel çıkarlar üzerine inşa ediyorsak, niye bize oy versinler?
Sorunların çözümü için çaba harcamıyorsak, niye oy versinler?
Konuşurken onları dinlemiyor, sözü ağzına tıkıyorsak, niye bize oy versinler?”
Tespitler yerinde.
Çok daha uzun bir liste çıkarılabilir.
Ve Kemal Bey’in hepsini tek tek okuması, iki gününü alır. Bereket, kısa kesmiş.
Vallahi kendimi tutamayıp tekrar tebrik edeceğim.
Kemal Bey’e kulak vermeye devam edelim.
“Üzerinde düşüneceğimiz nokta bu. Karşıya iğneyi batırmadan çuvaldızı kendimize batırmak zorundayız.”
İşte burası olmamış.
Şu iğne ve çuvaldız meselesi hep karıştırılır.
Gördük ki Kemal Bey de karıştıranlara dâhil.
Kusura bakmazsa biraz eleştirelim.
Niye çuvaldızı kendimize batırmamız gerektiğini düşünüyor?
Bu şekilde yanlış kullananların fikrinde “empati fazlalığı” yatıyor olsa gerek.
“Zararın büyüğünü kendimize verelim” demek gibi bir maksat var gerisinde.
Görüyoruz ki empatinin de fazlası zarar.
Gereğinden fazla empati, maksadını aşar.
Kendimize yapılmasını istemediğimiz bir şeyi, başkasına yapmayacağız.
Meselenin özü bu.
İğne ve çuvaldız konusunda ise şöyle bir ayrıntı var: Az bir acı, az bir kötülük bile fikrimizi değiştirebilir.
Zararın küçüğünü bile kendimiz için kötü görürüz.
Bir iğnenin acısına katlanmakta zorlanırız.
O zaman, başkasına daha büyük kötülük yapmaktan kaçınırız.
Kemal Sunal’ın filmlerde oynadığı rollerde atasözü ve deyimleri karıştırması, ters söylemesi, yarısını başka türlü tamamlaması normal hatta gerekli.
Belli bir maksada yönelik.
Ama adaşının bir genel başkan olarak atasözlerini karıştırması hoş değil.
Bu kadarlık eleştiriye gücenme olmaz herhalde.
İMAM OLAMAZSA, İMAME OLUR
İMAM OLAMAZSA, İMAME OLUR
Gelelim imamlık meselesine.
Kadınlar imam olamadığı için Meral Hanım cumhurbaşkanlığı seçiminde aday olmayacakmış.
Kendi ağzından duyduk. Hem de kendi kulaklarımızla, başkasının kulağıyla değil.
E daha önce oldu.
Dört sene önceki seçimde adaydı ve partisinden daha az oy aldı.
Ardından istifa mı etmişti ne…
Sonra etme eyleme diye kapısına gittiler, ikna edip aslanlar gibi geri döndürdüler.
Demek o zaman bu bilgiye sahip değildi, imamlık konusunu bilmiyordu.
Olsun. Öğrenmenin yaşı yok. Beşikten mezara kadar öğrenme süreci devam eder.
Hepimiz her gün bir şeyler öğreniyoruz.
Mesela Cahit Sıtkı… 35 yaşında öğrenmiş taşın sert olduğunu, suyun boğduğunu, ateşin yaktığını.
#Cahit Sıtkı
#Kemal Sunal
