At Meral Hanım at

Kurşun ata ata biter… Şair demiş vaktiyle. At Meral Hanım at.

Kimseden korkmadan at.

Bekçi yalan söylüyor, at.

Polise güvenme, hırsıza inanma, at.

Balistik de neymiş, at.

İfade, zabıt, delil, yargı, hepsi hikâye, at.

Elinle tek tek kürsüye diz, avuçlarınla savur, at.

Yetmezse biraz daha mermi getirt, onları da at.

Salla gitsin, at gitsin, çekinmeden at.

Bir kahramanlık elbisesi biç, dik, giy, at.

Elini salla, kolunu salla, at.

Kürsüden uçacakmış gibi iki kolunu birden indir kaldır, at.

*

Paldır küldür at.

Tıngır mıngır at.

Bağıra bağıra at.

Çağıra çağıra at.

Haykır at.

Gürle at.

Gümbür gümbür at.

Buradan ne devşirmeyi düşünüyorsan düşün, at.

Konuyu nereye çekmeyi arzu ediyorsan et, at.

Ya da düşünmeden at, arzu etmeden at.

Düşünmüyormuş gibi at.

Ardında bir arzu yokmuş gibi at.

*

İnişe geçmiş oyların sıkıntısıyla at.

Oy oranını yükseltmek için at.

Ölümü görmüş de sıtmaya razı olmuş gibi at.

Kumar masasına zorla dönmüşçesine at.

Noter masasındaki telli zımba gibi at.

Ayrılırken söylediğin sözleri söylenmemiş say, at.

Dönerken yüzünden dökülenleri dökülmemiş say, at.

Hiçbir şeye aldırmadan at.

Ne güzel atıyorsun, kimse senin gibi atamaz, bil de at.

At, sadece at, sen yeter ki at.

Öyle bir at ki kimse tutamasın.

Şimdi dalgın tayfasından biri, yanılıp Ak değil de Atşener derse, kimse kızmasın.

Meral Hanım’ın Meclis kürsüden attığı mermilerin akıbeti ne oldu?

O mermiler nereye gitti? Kim topladı?

Biri yanlışlıkla üstüne basıp kaymasın.

Belli ki Meral Hanım’da nazar var. Bir kurşun döktürsün tez vakitte.

“Elemtere fiş, kem gözlere şiş. Üzerlik çatlasın, nazar eden patlasın. Gözü olanın gözü çıksın.”