Adımı adına bitiştirdiler senin. Senelerden kırk sekiz. Aylardan mayıs. Adımı adına bitiştirdiler senin. Elimde bir valiz. Havada bir ölümün saklanamaz gerginliği. Adımı adına bitiştirdiler senin. Yaşım on dört henüz. Koynumda bir anahtar gizli. Evimizin. Babam verdiydi. Ona da dedem vermiş ve ona da babası ve ona da onun babası. Benden geriye kalan neyse anlatırım dilerseniz. Arap kızlarının boynu gibi meyilli ve dümdüz Arap atlarının sırtları gibi. Bazı geceler rüzgâr tuz kokusu getirir burnunuza
Adımı adına bitiştirdiler senin. Senelerden kırk sekiz. Aylardan mayıs.
Adımı adına bitiştirdiler senin. Elimde bir valiz. Havada bir ölümün saklanamaz gerginliği.
Adımı adına bitiştirdiler senin. Yaşım on dört henüz. Koynumda bir anahtar gizli. Evimizin. Babam verdiydi. Ona da dedem vermiş ve ona da babası ve ona da onun babası.
Benden geriye kalan neyse anlatırım dilerseniz.
Arap kızlarının boynu gibi meyilli ve dümdüz Arap atlarının sırtları gibi.
Bazı geceler rüzgâr tuz kokusu getirir burnunuza ve mevsimiyse portakal kokusunu. Portakal ve tuz. Zeytin ve incir. Hurma ve süt. Uzun sürmüş bir saadetin izleri yahut.
Ayrıca, üzerinde bin yıllık zeytinler ve birkaç hurma ağacı. Az ileride bir evlek bostan ki zor bulunur üzümün böylesi.
Ağaçtan ve tuğladan, emekten ve çabadan yapılma acımız durur tam ortasında.
Şimdi işte şurada. Ardımda. Anahtarı koynumda ve burnumda portakal kokusu.
Şimdi işte şurada. Ardımda. “Bilmem ne planlaması kapsamında.”
Misafir gelen kovdu bizi, evin gerçek sahibini. Evimizi açtığımız çaldı acımızı.
Şimdi evimiz işte şurada. Ardımda. Anahtarı koynumda ve yeni doğmuş oğlağımızın ipi elimde. Nedense çalmadılar onu. Çocukluğumu ve geçmişimi, hayatımı ve hayallerimi yeterli buldular nedense.
Şimdi işte şurada. Ardımda. Döneceğimi biliyor olmanın güveniyle atıyorum adımlarımı.
Ve fısıldıyorum henüz yazılmamış o dizeyi: “Bir Filistin vardı, bir Filistin yine var.”
Adımı sorduydun demincek. Adımı adına bitiştirdiler senin. Adım Filistin ve diyorum ki 92 yaşımın tam ortasından dünyaya: Döneceğim.
Zeytine ve incire and olsun. Portakal kokusuna, denizin tuzuna ve hurma dallarına yemin olsun. Akdeniz’in balıkları, Aksa’nın taşları ve yürümeyi yeni öğrenmiş çocukların gülüşleri şahit olsun. 76 yıl oldu evimden, acımdan ayrılalı. 14 yıl daha yaşlıyım işgalcimden.
Yafa’da gördüydüm gemilerini ve ağlıyorlardı.
Batılılar bomba yağdırmışlar üzerlerine ve ağlıyorlardı.
Yafa’da gördüydüm gemilerini ve ellerinde pankartlar vardı: “Gidecek yerimiz yok, kabul edin bizi, merhamet edin.”
Beş bin yıldır buradayım ben ve merhametten gayrısı yoktur heybemde.
Senelerden 48. Gidiyorum şimdi. İnsan insanın yurdu sanırdım, aldandım. Cehennemiymiş insan insanın.
Gidiyorum ve yenilmedim. Gidiyorum ve yanılmadım. Gidiyorum ve vazgeçmedim.
Zeytine ve incire and olsun ki döneceğim. Ben kazanacağım ve kimse kaybetmemiş olacak ben kazanınca.
#Filistin
#İsmail Kılıçarslan
#Gazze
