Haydarpaşa Garı’ndan gençlerle umuda yolculuk

Hareketin bize gelmesi 2014.

İstanbul’da üçüncü kez gerçekleşen festival, üretmeyi seven mucitlerden mühendislere, sanatçılardan bilim insanlarına kadar herkesi bir araya getirdi.

***

İç karartıcı haberlerden bunaldıysanız moraliniz ve enerjiniz tükenmek üzere demektir.

Çoluk çocuğunuzu alın ve gününüzü oradan geçirin.

Moraliniz ve enerjiniz yerine gelir.

Cuma günü başlayan ve bugün sona erecek olan bir etkinlikten bahsediyorum.

Birbirinden renkli atölye çalışmaları, konserler ve aktiviteler var.

Yanlarına gittiğinizde robotları yapan öğrencilerin gözlerindeki pırıltıyı görebiliyorsunuz.

Hemen size yaptıkları robotun hikayesini anlatmaya başlıyorlar.

Yerli arabadan, yerli motosiklete, her türlü robotlardan atılan şişe, demir kağıtlardan yapılan geri dönüşüm ürünlerine kadar yüzlerce buluş, sahipleri eşliğinde Haydarpaşa’nın peronlarını doldurmuş.

***

Ne diyordu Neşet Ertaş
Cahildim dünyanın rengine kandım
Hayale aldandım boşuna yandım
Seni ilelebet benimsin sandım

Caddenin girişinde tam kavşak noktasında bir bankanın karşısında yer tutmuş.

Yerde kocaman bir çuval ve içinde top halinde duran halat dediğimiz kalın iplerin yanındaki 17-18 yaşlarındaki satıcı çocuk şöyle bağırıyordu:

İlk cümleyle yoldan geçeni gülümseterek kendine baktırıyor, ikinci cümleyle malı satıyor.

Gündüz danayı gece kaynanayı bağla.

Topu beş lira.

Birinci cümle büyüleyici, ikinci cümle vurucu.

Yoldan geçerken bankanın güvenlik görevlisi ile aralarında geçen konuşmaya kulak misafiri oluyorum;

-Bugün iyi satış yaptın galiba, ne kadar sattın?

Çocuk kazancın formülünü biliyor.

Daha ne olsun?

Balıkçı pert!
Bu da pazarlamaya kötü örnek:
Balık tezgahının başındaki adam şöyle bağırıyor; Gel vatandaş, canlı bunlar canlı.
Yaşlı teyze
balık tezgahına yaklaşarak soruyor; Evladım balıklar taze mi?
Tezgahtar
kızıyor; Teyzeciğim canlı diye bağırıyorum duymuyor musun?
Yaşlı teyze
cevap veriyor; Evladım duyuyorum, ben de canlıyım ama taze değilim!.
Balıkçı pert!.