Birkaç gün önce Atlas Okyanusu''nun kıyısında Kazablanka''dayken Büyük Okyanus''tan gelen ölüm haberiyle irkildim. Emre Ulucanlar''la geçen yıl Dünya Bülteni''nin merkezinde görüşmüş, Filipinler''e dair heyecan dolu izlenimlerini dinlemiştim. Ailecek Filipinler''e yerleşme cesareti, fedakarlığı karşısında ezildiğimi hissetmiştim dinlerken. Yıllardır ilgilendiğim bir bölgeye dair ortak bilgileri paylaşmış, Selamet Haşimi''nin hâlâ canlı olan karizmasından Nur Müsvurari''nin siyasal tutumuna kadar bölgeye ilişkin bir resim çizmiştik adeta. Hangi rüzgâr Boğaziçi''nin serin sularından Büyük Okyanus''un tropikal mevsimlerine yerleşmeye sürüklemişti? Siteye Filipinler''den izlenimlerini yazmasını istediğimde tereddütsüz kabul edecek ve birkaç yazsızını da yayınlayacaktık.

Atlas Okyanusu''ndan Boğaziçi''ne geldiğim gün, dün başka bir coğrafyanın sarsıntısını yaşayacaktım. Aslında ta içimde kopan bir kıyametin sarsıntısı bu. İçimde bir deprem olmuş, Hindukuş Dağları yürümüştü sanki…

Kalemin ve kelamın tükendiği yerdeyim. Tam 30 yıldır ruhuna büründüğü Afgan dağlarından gelen haber karşısında yazacağım her sözün eksik kalacağını biliyorum. İnandığı gibi yaşanılan ve yaşadığı gibi de hayata konulan nokta. Biliyorum, Bahattin Yıldız''ın özgürlüğe adanan hayatı ve özgürlüğe uçan ruhu karşısında sarfedeceğim her kelam onu kısıtlayacak. Bilseydim eğer, henüz bir ay kadar önce Alp Dağları''na karşı birlikte yaptığımız yürüyüşü Afgan dağlarında, Hindikuş''larda devam edip ötelere taşıyacağını o yürüyüşü hiç bitirmezdim. Hayatı yürümekle geçti, dünya bağından azade bir yürüyüşle... Adeta "bu şehirden gidiyorum, gururu kırılmış soy atlar gibi" der gibi yürüdü… Bu şehirden, kirlenen dünyamızdan dağlara, yükseklere tırmanmayı yeğledi ömrü boyunca ötelere kanatlanır gibi.

Aslında ne gururu kırıktı ne de ruhu ezilmişti. Öfkesinde bile bir merhamet vardı.

"Güzel ölüm"ün peşindeydi.