Günaydın! Evet, bu ülkede yolsuzluk var

Ülkenin iyi yönetilmediği, siyasilerin devamlılıklarının zayıf olduğu ve bütün olarak sivillerin büyük sorunlar karşısında yeterince duyarlı olmadıkları, artık herkesin zihnine işlenmiş görünüyor. Bu nedenle; eğtimden savunmaya, irtica ile mücadeleden diplomasiye kadar her alanda işlerin Milli Güvenlik Kurulu marifetiyle halledilmesi artık rutin hale gelmiştir. Kurul, şimdi de yolsuzluklara el atmıştır. Üç-dört yıl öncesine kadar "MGK gibi bir kurumun demokrasiyle bağdaşmadığı" üzerinden yapılan muhalefet bugün, AB sürecine rağmen iyiden iyiye cılızlaşmış yerini; hemen hemen bütün kamuoyunun paylaştığı bir meraktan kaynaklanan, "bakalım MGK bu ay neyi görüşecek?" sorusu almıştır. Çünkü, bir konu sadece MGK'da görüşülürse ciddiye alınır olmuştur.

MGK gündemine girebilme ayrıcalığı!

Geçtiğimiz günlerde, bakanlığının faaliyetlerini ve geleceğe ilişkin planlarını dinlediğim bir bakanımız konuşmanın sonunda anlattığı şeyler için, "Bir de bütün bunları, MGK gündemine sokup, milli ğüvenlik politikası haline getirtebilirsek..." deyiverdi. "Neden?" dedim, "Yetkili siz değil misiniz? Sonuçta anlattıklarınız hükümetin yetki alanına giren şeyler değil mi? MGK'ya ne gerek var?"

"Öyle de... Biliyorsun, bu koltukta kalıcı değiliz. Bizden sonra gelen bakanın da ne yapacağı belli olmaz. Düşündüklerim ancak, MGK'da karara bağlanırsa ileriye dönük politika haline gelebilir.." dedi.

Bakan haklı mı, haksız mı? Bunu cevaplamak çok zor. Ama kesin olan bir şey var ki, Genelkurmay Başkanı'nın, geçtiğimiz aylarda Avrupa baskısıyla gündeme gelen, "MGK'da daha fazla sivil üye katılsın" talebi üzerine söylediği şu söz kesinlikle çok doğru: "İsterse yüz tane olsunlar, farketmez!"

MGK neden bu kadar gecikti?

Bir konunun, MGK tarafından görülüşmesi, aslında bir "emir" niteliği taşıdığı artık aşikar olan "hükümete tavsiye kararı"yla uygulamaya sokulması demokrasinin bütünüyle yokluğuna olmasa bile önemli ölçüde eksikliğine işaret eder. Hatta, ülkede güç odağı haline gelen bu kurumun gündemine gelmediği için bazı konuların, hükümet tarafından ne kadar önemsenirse önemsensin muhatapları tarafından ciddiye alınmayacağı da ortadadır. Tıpkı yolsuzluklar gibi... Ülkenin, bütün sorunlarından daha öncelikle olduğu herkes tarafından bilinen yolsuzluklar konusunun MGK gündemine dün ilk kez gelmesi, aradan geçen uzun yıllar boyunca devleti soyanları dolaylı da olsa cesaretlendiren bir faktör olarak kaydedilmelidir. MGK yani, "asker" el atmadığı için, "bugün var, yarın yok" sivillerin "temiz toplum" diye efelenmelerinin bir kıymeti olmamıştır. Sadece, yolsuzluklar, batık bankalar değil. Susurluk'ta öyle olmuştur.

Daha eskisini bırakalım, 1995 yılında Aydın Menderes'in "yolsuzluklar MGK'da da görüşülsün" önerisinin üzerinden geçen 5 yılda, "yolsuzluk ekonomisi"ne ilave olunan cironun hacmi baş döndürücüdür.

Tehditin adresi yanlış çıktı!

Bir sorun, bir kanunsuzluk, bir yolsuzluk MGK'da görüşülmediği için o konuda sivillerin verdikleri mücadelenin ciddiye alınmıyor olması Türkiye'nin en büyük zaafıdır. MGK'nın hangi sosyal fizibiliteye, hangi bilimsel temele dayandığı bilinmeyen, "öncelikli tehdit tayini"nin de artık ikna ve tatmin edici olmadığı ortadadır. Yıllardır, milli güvenliğe yönelik en önemli tehditin "irtica" olarak ilan edilmesi ve bütün güçlerin bu mücadeleye teksif ettirilmesinin yanlışlığı bugün, ülkenin Gaziantep'ten İzmir'e, Ankara'dan İstanbul'a kadar bütün ekonomik ve bürokratik merzelerde, "balina"lar ve "kasırga"lar tarafından soyulduğu anlaşılınca ortaya çıkmıştır. Türkiye, bir "sözde tehdit"in peşinde koşarken; gümrükleri, vergi daireleri, özelleştirilecek kuruluşları ve bankaları birer yolsuzluk odağı haline gelmiştir.

Ve gariptir, bunun bir "milli güvenlik sorunu" olduğu daha yeni anlaşılmıştır.