Bekir Berk, 1926 yılında Ordu'da dünyaya geldi. Babasının memuriyeti sebebiyle liseyi İstanbul'da bitirdi. Hukuk Fakültesini bitirdikten sonra 1952'de Avukatlık belgesini aldı. “Ben, hakkını aramaktan aciz Anadolu insanına yardım etmek istiyorum. Avukatlığa Akşehir'de başlayacağım.” diyerek Akşehir'e gitti. Daha sonra İstanbul'a yerleşti. Peyami Safa ve Necip Fazıl'ın avukatlığını yaptı. Kısa zamanda başarılı ve tanınmış bir avukat oldu. “Mazlumların Avukatı” diye anılmaya başladı. Hizmeti ve şöhreti her tarafa yayıldı. Tesadüfen Said Nursi'nin bir kitabıyla tanıştı.
DP Milletvekili Tahsin Tola, Ankara'da yakalanan Nur talebelerinin davasını alması için Bekir Berk'ten ricada bulundu. Derhal kabul etti ve ilk duruşmada sanıkları tahliye ettirdi. 1958'de kendisi Isparta'da Bediüzzamanı ziyaret etti ve duasını aldı. 1959 yılında Bediiüzzaman, İstanbul'a son gelişinde Pierre Loti Oteli'nde basına, “Avukatıma vekalet vermek için geldim.” diye açıklama yaptı. Bu durum çok yankı ve ses getirdi. Said Nursi ayrıca Emirdağ'da boş kağıtları imzalayıp bazı davalarda kullanması için Bekir Berk'e verdi. Kendisini 'umumi vekilim' diye ilan etti. Bir büyük güven ve itimad oluştu.
1000 DAVADAN BERAAT
Said Nursi'nin vefatından önce ve sonra olmak üzere Risale-i Nur ve Nurculuk konulu tüm hukuki davalarda Avukatlık yaptı. 1000'in üzerinde bu konuda berat kararı ve kazıye-i muhakeme kararı çıkarttı. Hukuk tarihinde eşi görülmemiş bir olaya imza attı, aynı konuda, emsal kişilere sayısız mahkeme açılmıştı, hepsinden de berat kararı alarak efsane bir avukat oldu. 1973'de Hac'ca gitti. 16 sene mukaddes topraklarda yaşadı. 1989'da kansere yakalandı, İngiltere'de tedavi gördü ve ardından İstanbul'a yerleşti. 14 Haziran 1992'de hakkın rahmetine kavuştu. Eyüp Sultan'a defnedildi. Üstad Bediüzzaman'ın avukatı Bekir Berk, zulme boyun eğmeyen mazlumların sesi olarak tanındı.
SAİD NURSİ'NİN SON DERSİ
Üstad, vefatından kısa bir süre önce talebelerine son bir dersi not alarak yazdırmıştı. Bu son dersteki bazı bölümler şöyleydi: “Bizim vazifemiz müsbet hareket etmektir, menfi hareket değildir. Vazife-i İlahiyeye karışmamaktır. Bizler asayisi muhafazayı netice veren mesbet iman hizmeti içinde her bir sıkıntıya sabırla, şükürle mükellefiz. Mesela, kendimi misal alarak derim: “Ben eskiden tahakküme ve terzile karşı boyun eğmemişim, hayatımda tahakkümü kaldırmadığım bir çok hadiselerle sabit olmuş.. Fakat bu otuz senedir, müspet hareket etmek, menfi hareket etmemek, vazife-i ilahiyeye karışmamak hakikati için bana karşı yapılan muamelelere sabirlı, rıza ile mukabele ettim. Cercis (AS) gibi, Bedir ve Uhud muharebelerinde çok cefa çekenler gibi sabır ve rıza ile karşıladım. Çünkü asıl mesele, bu zamanın cihadı-ı manevisidir, manevi tahribata karşı sed çekmektir.” “...Bizim vazifemiz hizmettir, netice Cenab-ı Hakk'a aittir. Biz vazifemizi yapmakla mecbur ve mükellefiz. Ben de Celaleddin-i Harzemşah gibi 'Benim vazifem hizmet-i imaniyedir, muvaffak etmek-etmemek Cenab-ı Hakkın Vazifesidir' deyip, ihlasla hereket etmeyi Kur'an'dan ders almışım.
Kardeşlerim! Hastalığım pek şiddetli, belki yakında öleceğim veyahut konuşmaktan (..) men edileceğim, Onun için benim Nur ahiret kardeşlerim, ehven'şşer deyip bazı biçare yanlışçıların hatalarına hücüm etmesinler. Daima müspet hareket etsinler. Menfi hareket vazifemiz değil. Çünkü dahilde hareket menfice olmaz. Madem siyasetçilerin bir kısmı Risale-i Nur'a zarar vermiyor, az müsaadekardır; ehven'ş-şer olarak bakınız. Daha azam'ş-şerden kurtulmak için onlara zararınız dokunmasın, onlara faydanız dokunsun. Hem dahildeki cihad-ı manevi, manevi tahribata karşı çalışmaktır ki; maddi değil, manevi hizmetler lazımdır. Onun için ehl-i siyasete karışmadığımız gibi, ehl-i siyaset de bizimle meşgul olmaya hiç hakları yok.. (Emirdağ Lahikası / Sözler Yayınevi)
Doğu'yu ve Batı'yı kendine hürmetkar kılan dehâ: BediUzzaman
Talebelerinden Mehmet Kırkıncı'nın dilinden
Bir güneş doğdu... Asrı ve gelecek asırları nuruyla ışıklandıracak bir güneş... Dünyanın çevresini sarmış olan zulüm ve küfrün karını ve buzunu eriten bir güneş... Nurs köyünün yalçın, geçit vermez sert ve yüksek kayaları arasında doğan bu güneş insanların şuuristana dönmüş kalplerini cennet bahçelerine çevirdi. İlim ve marifette, hikmet ve felsefede, tecdid ve mücahedede, irşad ve ikaz sahasında yeni bir çığır açtı. Kur'an-ı Azimüşşan'ın bitmez tükenmez hazinesinden istihraç (çıkarımda bulunmak) ettiği kudsi hakikatlerden insanların istifadelerine Risale-i Nur gibi bir irfan hazinesi sundu. Bir çağın müessisi (kurucusu) oldu.
KENDİNİ KABUL ETTİRDİ
Davasının yüceliği, hamiyetinin yüksekliği, fikrinin keskinliği, ilminin derinliği, sarsılmaz dayanma gücü, tariflere sığmaz çalışma ve gayreti ile çağa adını nakşettirdi. Dost ve düşmanlıklarına yetkinliğini tasdik ve kabul ettirdi. Ruhundaki ulvi vecd, beyanındaki coşkunluk, fikirlerindeki kudsiyet yeni bir devir doğurdu. Ruhunda yaşanan meşale, vicdanında doğan ilahi cezbe (çekim gücü) asrı çalkaladı. Karanlıkta olanları aydınlattı.
ÇAĞIN BİLGİ VE DÜŞÜNCE KAŞİFİ
Selim kalpleri nurlandırdı. Çağın bilgi ve düşünce kaşifi olarak bütün dünyayı aydınlattı. Nefsi, ruhi, vicdani, ailevi, içtimai, siyasi hayatımız her yönüyle aydınlatacak yüksek esasları, yüksek prensipleri içinde barındıran hakikat manzumesini yazdı. Kur'an'ın zebercedli, elmaslı, yakutlu sur ve sütunlarından yeni yeni marifet ufuklarını keşfetti. Açtığı bu sınırsız ufuk ve eşi benzeri görülmemiş burçlardan yıldız gibi yüce hakikatler, delil ve hüccetler doğdu. Bunlardan çıkıp boy veren lemalar, şualar, katre ve reşhalar ile Rabbani sırlara iştiyak gösteren insanların vicdanlarını ışıklandırdı. Sinelerini ısındırdı, simalarını güldürdü. Barla kürsüsünden, Çam Dağı'ndan öyle bir saba rüzgarı esti ki, ruhlara ilaç oldu, gönülleri zevk ve sevince boğdu. Bu öylesine aheste, öylesine hoş bir seher yeliydi ki kalplere hidayet ve sevinç, idraklere ilim ve marifet, vicdanlara insaf ve basiret getirdi. Fikirlere cinayetler, şetaretler, tazelikler tecelli etmesine vesile oldu. Bu nazenin marifetleri kendine çeken gönüllerden o despot cahilliğin izlerini söküp çıkardı. Evet o burç ve ufuklardan saflaşmış, hayatta memlu' (dolu), latif bir rüzgar esti de kişilere gaye ve dava, topluluklara hedef ve aksiyon saçtı. Sanki yeni bir kuvvet üfledi. Dağları ve tepeleri harekete, Anadolu'yu ve anavatanı heyecanla vecde getirdi ve hararetle söyletti.
ANADOLU'YU KÜRSÜ EDİNDİ
Evet o zat, dünya sarayının Anadolu kürsüsünde Rahmani ve fikri bir nutuk okudu. O nutkun aslı ve kökü ne doğuda, ne batıda, ne içeride, ne dışarıdadır. Doğrudan doğruya Kur'an'a bağlıdır. Bu nutkun sesi Avrupa, Amerika ve Asya'da, hasılı dört kıtayı titreşimlere salıp insanlık semasında çınladı. Nutkun mahiyeti ve nutku okuyanın maksadı ise, her zerre ve mürekkebatı bir teyp gibi dile getirerek iki cihanın efendisi Hazreti Muhammed Aleyhisselatu Vesselamın davasını ilan ve ispat idi. Elhasıl, Doğu'yu ve Batı'yı kendisine hürmetkar kılan böyle bir deha bizler için Rabbani bir ihsan ve zafer şimşeğidir.
Mehmet Kutlular: 'Kürt sorununun çözümü Üstad'da'
Üstad'ı değerli kılan nedir?
Üstad çok yönlü bir insan. Her meselede fikrini beyan etmiş. Bu fikirler herkes tarafından kabul görüyor.
Üstad'ın demokrasi ve cumhuriyete bakışı size göre nasıldı?
Üstad Hazretleri demokrat ve bunu fikren kabul ediyor. “Meşrûtiyet-i meşrûa” diyor ona. 2. Meşrûtiyet ilân edildiği zaman, ona İslâm namına sahip çıkıyor ve alkışlıyor. Kim böyle değildir, derse bunun böyle olduğunu “Dört hak mezhebe göre ispata hazırım” diyor. Üstad Osmanlıları kötüleyip dışlamıyor. “1000 sene İslâmiyete hizmet etmiş, bayraktarlık yapmış” diyor. Sultan Abdulhamid, 1. ve 2. Meşrûtiyeti ilân ediyor. 1. Meşrûtiyet'te devlet zaafa uğramıştı. Onu çeşitli sebeplerden ötürü lağvediyor. Üstad 2. Meşrûtiyet'te ısrar ediyor, “Sen bunu kabul et. Bu millet sana kefildir” diye. Daha sonra Dünya Savaşı kopunca uygulamaya tam olarak geçemiyor. Üstad, Cumhuriyeti de destekliyor. Ankara'ya çağrılıyor, oraya gidiyor. Yurdun dört bir tarafı işgal altında. Millî mücadele devam etmekte. Üstad, yapılan Kurtuluş Mücadelesini destekliyor. Destekliyor, ama onun beklediği netice çıkmıyor. Meclis açılıyor, ama bir süre sonra tek parti dönemi başlıyor. 27 sene sürüyor. Bir baskı rejimi kuruluyor. Demokratikleşme zaten yok. Üstad, bu baskıcı rejimi bakın ne güzel özetliyor: “İstibdad-ı mutlaka cumhuriyet ismini vermişsiniz, cebr-i keyf-i küfrîye kanun ismini takmışsınız, irtidad-ı mutlâkı rejim altına almışsınız, sefahat-i mutlakaya da medeniyet ismini vermişsiniz. Ben böyle cumhuriyetçi değilim” Bundan daha güzel bir tarif olur mu? Bugün hâlâ millî irade hakimiyeti yok.
Temel sıkıntı bu mu?
Sıkıntımız şu; birincisi istibdat ve baskı üzerine kurulan bir rejim ve ikincisi ırkçılık. Bizim Kürt diye bir meselemiz yok. Neden? Çünkü 1000 seneden beri beraberiz. Zira Osmanlı çok dinli, çok ırklı ve çok mezhepliydi. Dinimiz evrensel bir dindir. Bir ırkın dini değil ki... İşte Üstad Hazretleri bu yüzden Meşrûtiyete, hürriyete, cumhuriyete sahip çıkmış, ırkçılığın karşısında yer almış. Ortada Şeyh Said hadisesi var, ama orada soruyor: “Kimi kime çarpıştıracaksın?” diyor. Kürtçülük de Türtçülük de yanlış. Bunlar birbirini tahrik ediyor. Üstad bizi birleştiren ögenin din olduğunu, mü'minse zaten kardeşimiz, mü'min değilse vatandaşımız, gayrimüslimse 'ehl-i kitaptır ve tebamızdır' der. Neticede Üstad çıkış yollarını göstermiş.
YENİ ŞAFAK'A TEŞEKKÜR YAĞDI
Bu ülkede dinî hassasiyetleri yaşamak ve korumaya çalışmak tüm Müslümanlar için her zaman zor oldu. 27 Mayıs'lar, 12 Eylül'ler, 28 Şubat'lar geçti. Düşünce özgürlüğünün dindarlar için geçerli olamadığı, olamayacağı zamanlar yaşandı. Tüm bu süreçlerin daha az kayıpla atlatılması noktasında Bediüzzaman'ın bu ülkeye çok hakkı geçti. Bu yüzden bu ülkenin Üstad'dan helallik alması gerekiyordu. Bu helalleşme; o sergüzeşt sayfaları yazmakta; kanıyla, canıyla, varlığıyla direndiği için gerekiyordu. Silahını kuşanıp cepheye koştuğu için, esir düştüğü için, ömrünü ülkesine hizmet adına tükettiği için gerekiyordu...
Biz, 10 gün süren, ancak 10'larca gün daha sürse yine de yeterli olmayacak bu yazı dizisini Türkiyeli münevver insanlar adına Bediüzzaman'dan helallik talebi olarak görüyo-ruz. Bizim çabamız Üstad'ın savaşını, esaretini, çektiği çileleri, ıstırabını, yokluğunu ve tecridini anlatabilmekti. Bu çile karşısındaki metanetini, istiğnasını, ihlâsını, yiğitliğini ve feragatini ortaya koymaktı. Çabamıza okuyucularımızın verdiği destek, bu yazı dizisinin ne kadar anlamlı olduğunu gösterdi.
Yeni Şafak, dizinin yayınlandığı süre boyunca teşekkür amacıyla gönderilen binlerce elektronik posta ve telefon ile dile getirildiği üzere yine 'aydınlatma vazifesini' yaptı.
Şimdi son olarak, Üstad'dan bir kez daha helallik isteyeceğiz:
'Bir kabri kendisine çok gören ülkesine, binlerce münevver insan armağan eden, imanların kurtuluşuna çalışan Üstad. Bize hakkını helal et!'
BİTTİ