Genç şairlerden Muhammed Enis Özel’in “Son Şiir Kitabı 1” isimli eseri Şule Yayınları’ndan çıktı.
Kitabın ismi doğru, Özel’in son kitabı olacak bu eser. Şiirin tarih boyunca hep kayıt merkezli olarak dönüştüğünü söyleyen Özel, bu yeniliğe kayıtsız kalamadı. Arkadaşlarıyla şiiri çevrimiçine taşıyarak “Yengi” isimli bir platform kurdu. Bu sayede kayıt düşme işini de tartışmaya açmış oldular. Şiirin, Garip şairleri ile yazılan, içten okunan ve seslendirilen bir türe dönüştüğünü düşünen şair, “Büyük şairler bu dönüşümlere şüphesiz kayıtsız kalamaz. Birinin cesaret edip şiiri çağın yayın ve kayıt araçlarına taşıması gerekiyordu. Musa Gönüllü, Osman Bulut, Ebubekir Çağlar, Gökdeniz Baş, Yusuf Kenan Yanık, Ensar Avcı ve Abdullah Harun ile buna cesaret ederek Yengi’yi kurduk. Böylece kayıt meselesini tartışmaya başlamış olduk. Bununla birlikte matbaa aracılığı ile iştihar eden şiirin de sonunun gelmesi gerekiyordu” diyerek iddiasını ortaya koyuyor.
Yok olmayı göze aldım
Şair burada ne demek istiyor? Edebiyat dergilerinin hali ortadayken, şiirin de sonu mu geliyor yoksa? Böylesine iddialı bir yaklaşıma diğer şairler ne diyecek, doğrusu merak konusu. Özel, sözlerine şöyle açıklık getiriyor: “Yazılan bir tür olarak şiirin tarihi oldukça yeni. Ancak matbaa insanlık tarihi için o kadar etkili oldu ki kendi sırasını süratle savmış oldu. Ben, dilin işlerliğini sürdürdüğü kayıt sisteminin, annelerin yemek tarifi öğrendiği kayıt sistemi olduğunu düşünüyorum. Şimdi ise şiirin yazıyla değil günümüz iletişim araçlarıyla işlevselleşmesini münasip buluyoruz. Bu sebeple şu ana kadar yazdığım şiirleri ‘Son Şiir Kitabı 1’ adı altında topladım. Hem bir sonun ilki olmanın anlamına sığındım hem de yok olmayı göze aldım. Umuyorum ki son şiir kitabı, Yengi’nin bir neticesi olarak şiirimizin geleceğinin mühimmatı olacak.”