Melek El Nimer okumak için Türkiye’den İsviçre’ye gittiğinde tanıştığı Filistinli Rami El Nimer’le evlendi. Kısa bir süre ABD’de yaşadıktan sonra eşinin ailesinin yanınaLübnan’a taşındı. 1968 yılında topraklarından sürülen binlerce Filistinli’nin yaşadığı Lübnan’daki kamplarda gönüllü olarak çalışmaya başladı. 6-8 Nisan tarihleri arasında yapılacak olan İslam İşbirliği Gençlik Forumu (ICYF) ‘Müslüman Genç Kadınlar Zirvesi’nde konuşmacı olarak katılacak olan El Nimer’le zirve öncesi hem Filistinlilerin kaldığı kampları hem de kendi hikayesini konuştuk.
Melek Hanım sizin İstanbul’dan Filistin kamplarına uzanan hikayeniz aslında bir aşk hikayesiyle başlıyor. Aşkla çıkılan yolun sonu Filistin halkına uzanan yardım eli oluyor. Bu hikayenizden başlayarak Beyrut’a doğru yolculuğa çıkalım mı?
Burada nasıl bir hayatla karşılaştınız?
Beyrut’ta iç savaş devam ediyordu ve 1982 yazı İsrail Lübnan’ı işgal etti. İç savaş 1990 yılına kadar dürdü. Tabii iç savaş sırasında kimsenin aklına gelmeyecek şeylerle karşılaştık ama bu çok uzun bir hikaye.
KAYINPEDERİMİN TEŞVİKİYLE ÇALIŞMAYA BAŞLADIM
Orada gönüllü olarak kamplardaki insanlara yardım etmeye nasıl karar verdiniz?
Filistin kamplarında gönüllü olarak çalışmaya rahmetli kayınpederimin destek ve teşvikiyle başladım. Uzun seneler çocuklarla ilgilenen bir sosyal toplum kuruluşunu idare meclisinde görev aldıktan sonra kamplarda yaşlılara hizmet veren Social Support Society’i kurdum. (https://www.thesocialsupportsociety.org/). Ardından Unite Lebanon Youth Project https://www.ulyp.org/) gerçekleşti. Kamplarda yaşayan Filistinlilerin, ihtiyacı olan Lübnanlı ve de Iraklı mülteci çocuk ve gençlere hizmet veren bir sivil toplum kurumu bu. Amacımız Lübnan’da birbirinden ayrı dünyalarda yaşayan toplumların çocuk ve gençlerini bir araya getirmekti.
İÇ SAVAŞ HAYATIMI ETKİLEDİ
O bölgeye gittikten sonra hayatınızda neler değişti? Zorlandığınız şeyler oldu mu?
Tabii iç savaşın getirdiği zorluklar herkes gibi benim de hayatımı etkiledi. İnsan gençken fazla düşünmüyor böyle şeyleri. Savaş varmış, hayat nasıldır diye düşünmüyorsunuz. Ancak bunun dışında Lübnan’da kendimi hiçbir zaman yabancı gibi hissetmedim. Aynı bizim gibiler.
Türkiye’deki aileniz nasıl tepki gösterdi? Catışma içine gitmenize nasıl baktılar?
OKUMAK ONLARIN GELECEKLERİ İÇİN TEK ÇARELERİ
Mülteci gençlerin özellikle yurt içi ve yurt dışındaki eğitimleriyle, onlara burs sağlama konusunda çalışıyorsunuz. Eğitim bu gençlerin hayatını nasıl değiştiriyor? Gözlemleriniz nedir?
Filistin kamplarından bahsetsek. Neler anlatırsınız? En zor koşulda olan kamplar hangileri? Bu kamplarla ilgili neler anlatırsınız?
Lübnan’daki Filistin mülteci kamplarının hali o kadar kötü ki ben ne kadar anlatsam kendi gözlerinizle görmedikçe anlamanıza imkan yok.
Yaşlılara moral vermek önceliğimiz
Kamplardaki yaşlılarla da çalışıyorsunuz. Onlar için sosyal destek fonu oluşturuyorsunuz. Yapılan çalışmalarla ilgili biraz bilgi verir misiniz? bu destekler yaşlıların hayatını nasıl değiştiriyor? Nasıl moral veriyor?
Benim amacım bu yaşlıların sabah uyandıklarında bir amaçlarının olduğunu hissetmelerini sağlamaktı. Covid öncesi üç ayrı kampımıza gelen ve programlarımıza katılan yaşlılarımızda kampa geldiklerinde bizlere aynı şeyleri söylediler: ‘’Uyanıp buraya gelmek bizi hayata bağlıyor.’’ Hem programlara katılıyorlar hem de yemek yiyorlar. Pandemiden dolayı şu an merkezlerimiz kapalı. Ancak evlerine her gün yemek dağıtmaya devam ediyoruz. Yaşlıların yüzde 45’i aileleriyle yaşadığı için şu an 500’den fazla kişiye yemek dağıtılıyor. Bu üç merkezimizden ikisinin fizyoterapi klinikleri var. Klinikler hizmet vermeye devam ediyor. Klinikte çalışanların çoğu da kendi mezunlarımızdan oluşuyor.
Türkiye onlar için çok kıymetli
Türkiye’den giden birinin onlara yardım etmek istemesi, yanlarında yer alması Filistin halkı için ne anlama geliyor? Oradan Türkiye nasıl görünüyor?
Herkes onları ramazanda hatırlıyor
Filistinli mülteciler pek çok ülkede kamplarda. Ama kamplar içinde en zor durumda olanlar Lübnan’da değil mi?