İsrail işgal güçlerinin 8 Aralık 1987 günü Gazze’deki Cebaliye mülteci kampına düzenlediği saldırı, Filistin’de uzun süredir bastırılmakta olan bir halk isyanının da tetiğini çekmişti. Kısa süre içinde Gazze’nin her sokağına yayılan ayaklanma, ardından Kudüs ve diğer şehirlere de sıçradı. İsrail ordusunun sivil halkın üzerine tanklarla ve tam teçhizatlı askerlerle yürüdüğü çatışmalar sırasında, Filistinlilerin elindeki tek silah sapan taşlarıydı. Tanklara taşlarla direnen Filistin çocuklar, kısa süre içinde ayaklanmanın da sembolüne dönüştü.
1990’ların başına kadar devam eden olaylar, yakın tarihte “İntifada” (Patlama, Ayaklanma) adıyla anılır. İntifada’nın en önemli sonucu ise, 1987’nin sonunda İslami Direniş Hareketi’nin (Arapça’daki kısaltma adıyla, Hamas) kurulması oldu. Hamas, İslâmî hassasiyetler çerçevesinde direniş gösteren bir yapılanma olarak, Mısır merkezli Müslüman Kardeşler Teşkilâtı’ndan ilham alıyordu.
Hamas’ın ortaya çıkışı İsrail yönetimiyle Yaser Arafat çizgisini birbirine yaklaştıracak, bu süreç nihayet 1993’te Oslo Anlaşması’nın imzalanmasına yol açacaktı. Oslo ile, Yaser Arafat’ın başkanlığında bir “Filistin Yönetimi” kuruluyor, böylece Hamas’ın siyaset sahnesi dışına atılması amaçlanıyordu.