Medyatik sömürgecilik, siber terörizm ve Panama Belgeleri

Son üç asırdır yaşanan hikâye bu.

O yüzden, Batı uygarlığı, insanlığın başına gelmiş en büyük felâkettir. Bütün medeniyetlerin kökünü kazıyan, hiç bir medeniyete hayat hakkı tanımayan bir uygarlık, insanlığın başına gelmiş en büyük felâket değil de nedir, değil mi?

Batılılar, farklı dinlerle, medeniyetlerle ve kültürlerle barış içinde yaşanabilecek, karşılıklı alış-verişe dayalı bir dünya kurmayı başaramadılar. Bunun nasıl bir şey olduğunu da, böylesi bir şeyin nasıl gerçekleştirilebileceğini de bilmiyorlar. Daha önemlisi de, böyle bir dertleri filan da yok Batılıların. Hiç bir zaman da olmadı zaten!

Ama bir yandan “uygarlık, insan hakları, özgürlükler” sloganlarını atıyorlar, bütün dünyayı bu şekilde ayartıyorlar, zihnen teslim alıyorlar; öte yandan da diktatörlerle iş tutuyor, kendilerine boyun eğmeyen ülkeleri istedikleri zaman işgal ediyor, liderlerini “canavar”laştırıyorlar!

Sömürgecilik, Batılıların dünyaya armağan ettikleri bir işgal yöntemi. Batı uygarlığı, tam anlamıyla bir kontrol ve kolonizasyon biçimi: Bütün insanlığa, insanlığın medeniyet birikimine saldırının zirvesi, en yıkıcı örneği.

İnsanlık tarihinde, tarihte geliştirilmiş bütün medeniyet birikimlerine saldıran, hepsinin köklerini kazıyan, ruh köklerini kurutan böylesine saldırgan bir uygarlık tecrübesi yaşanmadı!

Bu temel, yakıcı gerçekleri bilmeden dünyada, coğrafyamızda ve ülkemizde yaşanan hiç bir esaslı sorunu anlayamayacağımızı artık görelim.

Meselâ Wikileaks belgelerinin veya şimdilerde patlatılan Panama belgelerinin anlaşılması, anlamlandırılması ve anlaşılması konusunda Türkiye'de tam bir entelektüel sefalet, sığlık yaşandığı gözleniyor.

Wikileaks fenomeni, Panama belgeleri nedir, nasıl anlamak gerekir öyleyse?

İçinde yaşadığımız çağ, bir katastroflar, felâketler ve şoklar çağı.

Modern çağ ile postmodern çağı buluşturan kilit kavram, katastrof kavramı. Katastrof, modern durum için de, postmodern durum için de anormal değil, normal bir durum. Modernler de, postmodernler de, “katastrofla yaşamayı öğrenmek zorundayız” diyegeldiler hep.

Nitekim,

, modern devleti, “

açıklıyordu ünlü Leviathan'ında.

de, biraz daha ileri giderek,

olduğunu söylüyordu

başlıklı öncü çalışmasında.

Ve nihayet

, modernliğin yıkıcılığına dikkat çekiyordu “

» başlıklı önemli makalesinde.

Modernliğin katastrofa, felâkete ve şoklara dayanarak varlığını sürdürebilme durumu, yalnızca düşünürlerin metinlerinde tasvir edilmez. Aynı zamanda çağdaş resim sanatının büyük sanatçılarının tablolarında da resmedilir:

ve

gibi ressamların tablolarına damgasını vuran fenomen tam da bu fenomendir.

Modernlik, katastrof kavramı üzerinden işleyen mevcudiyetini, hız ve hareket saplantısı üzerinden meşrûlaştırıyordu. Postmodernlikle birlikte, modernliğin

ve

kavramlarına dayanan siyaset teolojisine

ve/veya

kavramı eklendi;

, teslisine kavuştu böylelikle.

Modern katastrof teorisi ve siyaset teolojisi, maddî dünyanın, fizik gerçekliğin, zâhirî olan'ın, dolayısıyla kıtaların, ülkelerin ve insanların kontrol ve kolonizasyonuyla Batı uygarlığının hâkimiyetini sürdürmesine aracılık ediyordu.

Postmodern süreçte, bu durum bambaşka bir boyut kazandı. Bu kez, postmodern katastrof teorisinin ve siyaset teolojisinin hız, hareket ve haz veya ayartı üçlemesini / teslisini hayata geçirerek fizik gerçekliğin değil, görünmeyen, sanal gerçekliğin; kıtaların ve ülkelerin değil, insanların duygu, bilinçaltı ve arzularının kontrol ve kolonizasyonu üzerinden Batı uygarlığının hâkimiyetini sürdürdüğünü gözlemliyoruz.

Nedir bu? Demokrasi'nin bitişi, dromokrasi'nin zaferini ilan edişi!

Özetle önceden modernler, istedikleri yeri fiîlî olarak işgal ediyorlardı; şimdi, postmodernler medyalar üzerinden zihnî işgale başvuruyorlar.

Batılılar, çağımızda, artık zihinleri işgal ederek, iğdiş ederek, delik deşik ederek hem dünya üzerindeki haksız hegemonyalarını sürdürüyorlar hem de işledikleri cinayetleri, gerçekleştirdikleri zorbaca işgalleri meşrûlaştırıyorlar!

Ulvi Alacakaptan'ın çok esprili bir sloganı vardır: Oyuna gelmeyin “oyun”a gelin, der Ulvi Ağabey. İkinci “oyun” sözcüğündeki tırnak işaretlerini kaldırırsak Wikileaks fenomeni ve Panama belgeleriyle birlikte yaşadığımız katastrofu anlama konusunda biraz mesafe katedebiliriz diye düşünüyorum.

Artık

'nin değil

'nin yani hızın ve ayartının hâkim olduğu; zihinleri teslim alan medyatik kuşatmayla, medyatik sömürgecilikle birlikte üretilen totaliterliğin ürünü siber terörizmin her şeyi allak bullak eden; insanları, insanlığın en temel varoşsal sorunları konusunda duyarsızlaşmaya, kayıtsızlaşmaya iten bir nihilizmin eşiğine sürüklediği şaşırtıcı, şoke edici bir oyun'la ve ayartıcı bir küresel sahne'yle karşı karşıyayız.

Yeni bir sömürgecilik ve emperyalizm çağındayız: Batılılar, dünya üzerinde artık siber terörizm'le hâkimiyet kurmaya, işledikleri cinayetleri, gerçekleştirdikleri işgalleri siber veya sanal terörizm'le garanti altına çalışıyorlar: Kendilerine boyun eğmeyen ülkeleri, liderleri, siber terörizm'le, sanal medyalarla vurarak dize getirme savaşı veriyorlar!

Mesele budur!