Resmi okullar içindeki öğrenci oranına göre 2016-'17 yılında Din Öğretimi Genel Müdürlüğünün ortaöğretimdeki payı yüzde 14.17'dir. Ortaöğretimdeki çocuklarımızın yaklaşık yüzde 85'i imam hatip okullarının dışında okuyorlar ve bunlar da bizim çocuklarımızdır. Yazılarımda daha ziyade imam hatip okulları üzerinde duruşumun sebebi ayrımcılık değil, işbölümünde üzerime aldığım vazifedir. Hem yaygın hem de örgün olarak din ve ahlak öğretim ve eğitimi hakkında yazdıklarım da bir kitap olacak kadardır. Bu yazı serisinde yeri gelince diğer okullardaki seçmeli din derslerinin durumu ve problemlerine de değineceğim.
Bundan önceki yazıda imam hatip okullarının maruz kaldığı ayrımcılık ve haksızlıkları hatırlatmış, o günlerde oldukça mütevazı taleplerimizin bile karşılık bulmadığını, nihayet AK Parti iktidara gelince bu okulların önlerinin açıldığını ve umulanın üstünde fiziki imkanlara kavuştuklarını ifade etmiştim.
Şimdi bazı rakamlar verelim:
- 2002-2003 öğrenim yılında toplam Anadolu İHL öğrenci sayısı 64 bin 534.
- 2016-'17'de sayı 516 bin 717.
- İH liselerinin 2003'te sayısı 440, 2016'da bin 400.
- 2013'te İH ortaokulu öğrenci sayısı 94 bin 467.
- 2016-'17'de 662 bin 193.
2016 yılı Ekim ayı itibariyle:
- Anadolu İH liseleri sayısı bin 400.
- Bağımsız ve bünyede İH ortaokulu sayısı 2 bin 785.
- Toplam okul sayısı 4 bin 183.
Bu rakamlar mevcut iktidar döneminde imam hatip okullarının hem öğrenci, hem de okul sayısının, daha önceki iktidarlar döneminde hayal edilemeyecek miktarlara eriştiğini gösteriyor. Bugün devlet bu okullar için ne istenirse onu veriyor ve yapıyor.
Bu, konumuzun maddi tarafı.
Halkımızın keyfiyet ve kemiyet bakımlarından önemli bir kesiminin bu okulları ısrarla isteyişlerinin sebebi ne idi, başka bir deyişle “niçin imam hatip okulları?".
Laikliği din karşıtlığı, hayatta dini asgariye indirme sistemi olarak anlayan iktidarlar uzun yıllar bu ülkenin çocuklarına dinlerini, tarihlerini, medeniyetlerini doğru öğrenme imkanı vermediler. Cebri kültür değişimi politikası gereği çocuklarımızı ve gençlerimizi Batı'ya yönlendirdiler, kendine yabancılaşma ve Batı kültür ve uygarlığını iktibas etme yolunu benimseyip uyguladılar. Bu politika (dayatma ve telkin) din ve kültür genlerimizle uyuşamadı, daha az etkilenen halk kesimi aslını özledi ve aslına dönmenin bir aracı olarak -milli eğitim politikasını, eğitim ve öğretim felsefesini bütünüyle değiştirmeye güç yetiremedikleri için- imam hatip okullarını istedi. Bu okullarda eğitim ve öğretim görecek gençler halkımızın özlediği gençler olacak, diğer okullarda okuyan kardeşlerine de örnek ve rehber olacaklardı.
Batıcılar ile millîciler arasındaki mücadele yüz yıldan fazladır devam ediyor. İmam hatip okulları açıldıktan sonra bu mücadelenin bir meydanı da bu okullar oldu. Öğrenciler ile amaçları arasında başta bu mücadele olmak üzere pek çok engel vardı. Halkın imanı ve azmi okulların maddi ve fiziki gelişmeleri önündeki engelleri yıkıp geçti ve bugün yukarıda verdiğim kemiyetlere ulaştık. Amacın önündeki manevi engeli aşmak ise bir yandan genel milli eğitim politikasına ve sistemine, diğer yandan İH okullarının velileri, yöneticileri ve öğretmenlerine düşen gayrete bağlı bulunuyordu.
Orta öğretimden mesleğe ve yüksek öğrenime geçiş konusunda çok önemli eksiklerin, hataların, ıslahat ihtiyacının bulunduğunda şüphe yok ve uzmanların bu konuda yazdıkları ciltleri doldurur. Şu yazıda işaret edebileceğim en önemli kusur:
1.
Ortaöğretimden liselere geçişte (TEOG) uygulanan sınav sistemindeki yanlışlar yüzünden eğitim ve öğretimin büyük zarar görmesi, ortaokulların sınava hazırlık kursları halini almış olmasıdır.
2.
Öğrencilerin kabiliyetlerine göre mesleğe ve yüksek öğrenime yönlendirilmesi konusundaki eksikler ve hatalar yüzünden üniversitelerin halinden memnun olmayan, diploma peşinde koşan, mezun olunca da işe yaramayan öğrenci yığınlarıyla dolmuş bulunmasıdır.
İmam hatip okulları da bu zarardan payını alıyor, ancak okulların amacını gerçekleştirmesinin önünde kendilerine mahsus daha önemli engeller var. Bunları da gelecek yazıya bırakalım.
#İmam hatip
#Ortaöğretim
#TEOG
