Nesrin Sipahi şarkıları ile büyümek...

Edip Cansever der ya hani o güzelim şiirinde, “Beni bir sardunya büyüttü belki”.

Belki değil muhakkak bizi büyüten bir çiçek ve bizi büyüten şarkılar vardır.

Sadece yaşıtlarımızla büyümeyiz; şarkıların, türkülerin içinden geçe geçe büyürüz.

İnanırım, insanı en çok çiçekler ve şarkılar büyütür.

Beni büyüten de cam güzelleri ve Nesrin Sipahi şarkıları...

Ne zaman bir cam güzeli görsem aklıma bir Nesrin Sipahi şarkısı gelir.

Şarkıyı ilk Nesrin Sipahi'den duyduysam o şarkı benim için daima Nesrin Sipahi şarkısı olarak kalmıştır.

1970'lerden 80'e radyonun hiç kapanmadığı ve radyomu her yere taşıdığım bir gençliğim oldu.

Öğrenciliğimiz ev işinden kaytarmamıza mazeret olamazdı. Biz ancak ev işi yükümlülüklerimizi yerine getirdiğimizde yani boş/serbest zamanlarda öğrenci olabilirdik.

Kızların yaygın olarak orta okula gönderilmediği, sınıf mevcudunun ancak beşte birinin kız olduğu sınıflarda okuduk. Orta birinci sınıfta altmış kişilik sınıfta sadece sekiz kız öğrenci idik.

Okula giden kızlar olarak okula gitmeyi hak etmemiz gerekiyordu.

Hak etmek için ev kızları kadar iyi çeyiz işlemeli (ilk etamini, ilkokul beşi bitirdiğim yıl işlemiştim), güzel yemek yapmalı (şimdilerde genç kızlar şef aşçı olma hayali kuruyor, o yıllarda Yeşilçam filmlerinde başroldeki güzel kızın ilk cümlesi, ben yemek yapmayı bilmem, olurdu), evi silip süpürmeliydik.

Süpürmek deyince tak süpürgeyi fişe... Yok efendim bildiğiniz süpürge. Ot süpürge. Bildiğiniz yanlış oldu. Artık o süpürgeler satılmaz oldu. (O süpürgelerin naylondan yapılmış modelleri var.)

Lafı dağıttığımı zannetmeyin radyo dinlemenin, radyoda Nesrin Sipahi dinlemenin insanı zamandan ve mekandan koparan şenliğine geleceğim.

Neden Nesrin Sipahi?

Bilmiyorum. Şimdi vereceğim her cevap bugünden geçmişe yapılmış yorum olacak. Oysa o yorumların içinde 12-15 yaşlarındaki benim haleti ruhiyem olmayacak.

Yaşıtlarım İlhan İrem dinlerdi. Polis radyosundan Orhan Gencebay dinlerdi. (Başıma bir şey gelmeyecekse söylemiş olayım, arabesk müziği ne yasaklı yıllarda ne de herkesin arabesk müzik dinlediğini itiraf ettiği yıllarda sevmedim. Sevemedim. Dinlemek için çaba sarf ettim. Ama her defasında Orhan Gencebay şarkılarından Neşet Ertaş türkülerine kaçmayı sevdim. Kimyasal tepkimeden organik etkiye kaçmak gibiydi... )

Nereden çıktı bu Nesrin Sipahi yazısı diyorsunuz?

İki hafta önce Cemal Reşit Rey'de Nesrin Sipahi konseri vardı. Konsere gitmek mümkün olmadı.

1992 yılında jübile yapan Nesrin Sipahi 24 yıl sonra şarkı söyleyecekti, yani 83 yaşında...

Konser salonunda dinlemek mümkün olmayınca, oturdum ekran başına, Youtube'den Nesrin Sipahi şarkıları dinledim.

Dinlemek yetmedi, Nesrin Sipahi ile yapılmış söyleşileri izledim. Nesrin Sipahi yaptığı işe saygı duyan, ama yaptığı işi başkalarının gözüne sokmak için çaba sarf etmeyen insanlardan... Saygının başlangıcı bu değil mi?

Kanal 24'te Hakan Çelik soruyor Nesrin Sipahi'ye, Evde en çok hangi şarkıları mırıldanırsınız? Evde şarkı söylemem, diye cevap veriyor.

Her Ankara seyahatinde muhakkak Hacı Bayram Veli'yi ziyaret ettiğini, otobüse atlayıp Mevlana'ya gittiğini anlatıyor Hakan Çelik'e.

İnsanları en çok hatıralarından biliriz. Neyi saklamış bilinç, neyi saklamayı değerli bulmuştur, bu soruların cevabı hatırlayan öznenin sıralamalarında ortaya çıkar.

Nesrin Sipahi anlatıyor: “Münir Nurettin Selçuk Ankara radyosuna ihtar çekiyor. Benim bestelediğim şarkıları koro okuyabilir, ama solo okunmasına iznim yoktur.”

Bu izin sadece Nesrin Sipahi için verilmiş. Nitekim Yahya Kemal'in “Endülüs'te Raks” adlı şiirini besteleyen Münir Nurettin Selçuk, Nesrin Sipahi'nin bu şarkıyı plağa okuyacağını haber alınca evine gelerek bizzat dinlemiş, özellikle vurgu yapacağı yerlere dikkat çekmiş. Merhum, Plaktan kendisine düşen telifi almayı reddederek o para ile, Teşvikiye Caminin tahta perdesinin yenilenmesini ve polis Karakolu için odun alınmasını istemiş.

Cumhuriyet'in 93. yılına armağan bir Nesrin Sipahi yazısı yazayım dedim. Nesrin Sipahi Osmanlı terbiyesi ile yetişmiş cemiyetin /ebeveynlerin yetiştirdiği Cumhuriyet kuşağının prototipi olarak bir dönemin ruhuna dair çok berrak ışıklar sunuyor...