I
-
Nerede hangi madenler vardır haritalandı. Nerede petrol, nerede doğal gaz vardır, haritalandı.
Havanın temizi, rüzgarın delisi, suyun berrağı nerededir, haritalandı.
Hava şişelenip satışa sunuldu;
Deli rüzgardan enerji üretmek için rüzgara el kondu;
Suyun yolunu çevirmek üzere, Dicle-Fırat arasında hükümran olmak isteyenlere, DAEŞ/IŞID mihmandar oldu.
Bunca harita arasına, bir mutluluk haritası da pek yakışacaktı elbet. Şık ve tuzu kurular için şahane bir rehber.
Batı medeniyeti her şeyin güzelini ve kusursuzunu ister. Korumaya aldığı bütün değerler güçlüler içindir.
II
-
Yeraltı kaynaklarının haritasını çıkaran kapitalist zihniyet, şimdi yer üstündeki mutluluk haritalarının peşinde. Dünyanın en mutlu şehirlerini, en yaşanacak şehirlerini seçiyor.
İlk beşe giren ülkelerin Almanca konuşan ülkeler olması ne kadar da manidar. Birinciliği Viyana almış. İkinci Zürih. Paris, Londra ilk otuza girememiş.
Sıralamanın 100'den sonrasını Moskova ve İstanbul'un paylaşması üzerine uzun uzun düşünelim mi, yoksa her şey normal ve olağan diyenlerin konforuna mı teslim edelim kendimizi.
III
-
Afrika'nın, Ortadoğu'nun yer altı yer üstü kaynaklarını talan etmeden önce buralarda yaşayan insanlar mutlu ve huzurlu idi. Batı, misyonerlik kisvesi altında Afrika'nın yeraltı zenginliklerini talan edip, Müslüman coğrafyaya tüccar ve savaşçı kimlikleri ile kinin ve şiddetin tohumlarını ekti. Kin ve şiddet ekip kapitalizmin çarkını hızlandıracak madenlerin ve petrolün sahibi oldu.
20. Yüzyıl'da başlayan Amerikan Çağı, 21.Yüzyıl'da yol ayrımında. Amerika'nın mütereddit tavrı Rusya'nın iştahını kabartıyor. Uzak yakın bütün komşularını işgal etmeye niyetlenen Rusya 19. Yüzyıl aklında ve Putin'in hırsında kilitli.
IV
-
Dünya mutluluk haritası çıkarılıyor. Kifayetsiz öğrenci sevinciyle Avrupa sondan bir önceki olmanın mutluluğuna gark olmuş vaziyette. İspanya ve Yunanistan mesela, ekonomik başarısızlıklarını İstanbul'un tekinsizliği üzerine çıkarılan imaj yönetimleri ile aşmaya çalışıyor.
“Viyana en yaşanılacak şehir” MİŞ. Yaşasınlar o halde mutlu mesut.
Dünya yansa altından çekip alacak hasırları yokmuşçasına umursamaz bir tavırla yaşarken, onlar mutlu olmayacak da, her güne bir gam ile uyanan BİZ mi mutlu olacağız!
V
-
Viyana mutluymuş. Zürih de Viyana kadar huzurlu. “Bir elinde cımbız bir elinde ayna umurunda mı dünya” mutluluğu ile mest olmalılar.
En iyisi kimin ne kadar ve neden mutlu olduğunu “anlamak” için edebiyatın mihmandarlığına bırakalım kendimizi.
Dino Buzzati'nin Colombre kitabındaki “Tatlı Gece” öyküsü ile yol alalım. Kadın ve erkek şehrin gürültüsünden kır evlerine sığınmışlardır. Kadın uykusundan uyanır bir ara. Bahçede bir şeyler olduğunu hisseder. Kocasına yalvarır bir şeyler oluyor bahçede nolur bir bak der. Adam bakar tatlı bir ay ışığı altında her şey ne kadar güzeldir: “Kimse yok canım. Böyle huzurlu bir manzara görmemiştim hiç.”
Toprağın üstünde kıyamet kopmaktadır aslında. Kadının sezgisel olarak hissettiklerini adam gözleriyle idrak edecek durumda değildir:
“Köstebek tarafından yutuluveren cırcırböceklerinin serenadı bir anda kesilmişti. Çalıların orada yanıp sönen ateşböcekleri koca bir ağzın içine düşmüşlerdi. Kurbağanın vıraklamasıyla karışık şarkısı karayılanın midesine düşmesiyle ansızısın kesilivermişti. Pervane artık ışıklı camlara çarpmaz olmuş; çünkü çırpınmakta olan kanatlarıyla bir yarasanın midesine tutsak düşmüştü. Korku, kaygı, işkence, can çekişme, ölüm... Yeryüzünün her yanında gece iner inmez aynı sahne yaşanıyordu...”
Biz, şu an yaşadığımızın coğrafyanın yüküyle ağırız, fakat dünya dünya olalı hep böyle idi.
Zaman zaman alimler, arifler gidişin gidiş olmadığını insanlara anlatır.
Evet dünyanın gidişi gidiş değil. Fakat gidişat konusunda kafa yoranları/yoracakları duyma ihtimalimiz var mı işte bundan şüpheliyim.
#Mutluluk haritası
#Tatlı Gece
#Dino Buzzati
#Dünya mutluluk haritası
#Ortadoğu
