Eminönü’nde o fotoğrafçı dükkanına ilk gittiğimde üniversite birinci sınıftaydım.Çektiğim fotoğrafları banyo yaptırmak için ilk gördüğüm dükkana daldım.Dükkan sahibi genç bir fotoğrafçıydı.Çokgüleryüzlüydü.Karta bastırmak için fotoğraf makinesinden çıkardığım36’lık pozualdı.İsmimi sordu ve kağıda not ettikten sonra, “Yarına hazır gelip alabilirsin Yaşar” dedi.Ertesi gün gittiğimde, “Yaşar hoş geldin” dedi.Beyli meyli konuşmazdı.Dikkat ettim dükkana gelen bütünmüşterilere ismiylehitap ediyordu.Ondan
Eminönü’nde o fotoğrafçı dükkanına ilk gittiğimde üniversite birinci sınıftaydım.
Çektiğim fotoğrafları banyo yaptırmak için ilk gördüğüm dükkana daldım.
Dükkan sahibi genç bir fotoğrafçıydı.
Çok
güleryüzlüydü
.
Karta bastırmak için fotoğraf makinesinden çıkardığım
36’lık pozu
aldı.
İsmimi sordu ve kağıda not ettikten sonra, “
Yarına hazır gelip alabilirsin Yaşar
” dedi.
Ertesi gün gittiğimde, “
Yaşar hoş geldin
” dedi.
Beyli meyli konuşmazdı.
Dikkat ettim dükkana gelen bütün
müşterilere ismiyle
hitap ediyordu.
Ondan sonra 4 yıl boyunca ne zaman gittiysem beni “
Yaşar hoş geldin
” diye karşıladı.
Bu süre zarfında oraya götürdüğüm bütün arkadaşlara da ismiyle hitap ediyordu.
Üniversite bitiminde bir
beş yıl ara
verdikten sonra uğradığımda yine unutmamıştı.
Onun kadar hafızası güçlü birini tanımadım.
Yolumun üstündeyse arada kısa süreli uğrar sohbet ederdik.
Sonra yine aradan uzunca bir süre geçtikten sonra dükkanın önünde görünce selam vereyim dedim.
Beni görünce “
Merhaba Ahmet
” dedi.
Şaşırdım. Hüzünlü görünüyordu.
“
Ahmet değil
” dedim.
“
Pardon Hüseyin abi ya
” dedi.
“
Hayır ben Hüseyin de değilim
” dedim.
“Hatırlayamadım kusura bakma” dedi.
İsmimi söyleyince hatırladı.
“
Hayırdır
” dedim.
“Geçen hafta babamı kaybettim Yaşar.
Benim hayatımda ne kadar önemli bir yeri varmış.
Sağken
, evde otururken varlığı yetiyormuş.
Ölünce yokluğunu fark ettim. İçim acıyor” dedi.
Hafızası gitmişti.
***
Her insan doğar, büyür ve eninde sonunda ömrü varsa yaşlanır.
Dünya Sağlık Örgütü
’ne göre; 65 yaş ve üstü bireyler yaşlı kabul ediliyor. Ancak bu, sadece kronolojik yaşın sınırı.
Günümüz teknoloji dünyasında
çoğu insan yalnız
ancak yaşlılar çok daha yalnız.
Çünkü pek çoğu
hayat arkadaşını
ya da pek çok
yakınını
çoktan kaybetmiş durumda.
***
Türkiye nüfusu içinde
5.5 milyon kişi
65 yaş ve üstü fertlerden oluşuyor.
Bu kişiler içinde tek başına yaşayanların oranı
yüzde 16
.
Yalnız yaşayan 65 yaş ve üstü fertlerin yüzde 78’ini kadın, yüzde 22’si erkek.
Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırmasının
verileri bunlar.
Yaşlılarda en sık görülen
korkular, yalnız kalmak, düşüp bir yerini kırmak, birilerine bağımlı kalmak ve hastalanmak.
Yaşlıların
yüzde 18’i
yalnız yaşıyor,
yüzde 43’ü
ise sürekli kendini yalnız hissediyor.
Bu da
San Francisco Üniversitesi
’nin yaptığı bir başka araştırma.
***
Prof. Dr. Gülten Kaptan’a
göre, yaşlıların en temel ihtiyacı
İLGİ
.
Gülten hocanın bu konuda çok anlamlı tavsiyeleri var.
Kimlere?
Evlatlara, akrabalara ve yaşlı komşusu olanlara.
Ne diyor;
“Yaşlılık, yalnızlık olmasın.
Onlara en zor durumlarda bile
gülümsemek
çok önemli.
Ailenizin ya da yakın çevrenizin yaşlılarını
haftada bir mutlaka ziyaret edin
.
Mümkünse
yakınlarını da ziyarete teşvik edin
.
Arada
sevdiği bir yiyeceği
evine götürün.
Sık sık telefonla arayın.
Olabildiğince
sosyal ortamlara katılımını sağlamaya özen gösterin.
Yaşlı insanlar
bağımsızlıklarına
çok düşkündür.
Yapabildikleri işleri kendilerinin yapmasına teşvik edin.
Yemek
onlar için sosyal bir faaliyettir.
Bunun için zaman ayırarak
akşam yemeklerinde birlikte olun
.
Yaşlı yakınlarınızı mutlaka teknolojiyi kullanmaya teşvik edin.
Yakınlarını
görüntülü arayabilmeleri
onlara büyük bir güven duygusu verecektir.”
***
Babalar annelerin gölgesinde kalan gizli kahramanlardır!
O sosyal medyada dolanan meşhur paylaşımdaki gibi, evin en öksüzü babalardır, en yalnız, en kimsesizi.
Evin
direği
olurken kendisi direksizdir.
O hep
güçlü
olmak zorundadır.
O zayıf olamaz, güçsüz olamaz, ağlayamaz çünkü o
kahramandır
.
Hep kahraman olmak, öyle kalmak zorundadır.
Anneler Günü ve Sevgililer Günü'nde alışveriş rekoru kırılırken,
Babalar Günü
ya unutulur, ya da öylesine geçiştirilir.
***
Kapitalizmin
icat ettiği
Babalar Günü'nde
şirketlerin babanıza almanız için ürettiği şeylerle yetinmeyin.
Eğer hala babanız varsa onunla hayatı paylaşın.
Bugün de
gönlünü
alın, yarın da, öbür gün de daha sonraki günler de.
Babanız varsa ve hala
sağsa
onu
yalnızlığa alıştırmayın
.
Sağ iken varlığı ile yokluğu pek belli olmaz gibi olur ama öldüğünde anlarsınız hayatınızda ne kadar önemli yeri olduğunu.
Tıpkı bizim
fotoğrafçının
yaşadığı gibi…
#Eminönü
#Kapitalizm
#Babalar Günü
