Kudüs bir lego oyunu mu?

Hayatı bir lego oyununa benzetebilirsiniz. Tarihi de. İnançlarınızı da. İnsan aklı böyle çalışmaya müsaittir. Hatta belki bunu zaten yapıyorsunuz sık sık. En çok da şu zamanlarda.

Tanrı’nın kendilerine vadettiği gerekçesiyle aradan bilmem kaç bin yıl geçtikten sonra Filistin topraklarını üzerinde yaşayan diğer herkesi dışlayarak, hapsederek, savaşarak, öldürerek gasp etme çabası bir yanıyla bir legodur. Parçaları kendi inanışınıza göre değiştirip oraya değil de buraya takarak böyle bir şey icat edersiniz. Görenler sizin ne kadar inançlı olduğunuza yemin edebilirler. Oysa hepsi basit dümdüz çıkar meselesidir. İnançları çıkar meselesi yapmak insanoğlunun en eski karakteridir.

Mesele çıkarlar olmasa üzerinde yaşayan diğerleriyle birlikte Müslümanlar, Hristiyanlar veya başka dinlerden insanlarla birlikte yaşamayı tercih etmemek için hiçbir sebep yoktur.

Tanrı diğer herkesi öldürerek bir yerleri ele geçirmeyi kimseye vaat, vaz emretmiş olamaz çünkü.

Olsun.

Denk gelirse gasp işgal yağma insanoğlunun en sevdiği hazıra konma usulüdür.

Çok uzaklarda bir Amerikan Başkanı’nın iktidarı devrilmek üzeredir, hemen bir lego da o yapar. Kudüs’ü İsrail’in başkenti olarak tanıyıp elçiliğini oraya taşıma emri verir. Dedik ya, lego oyunu; yapabilecekse niye yapmasın. Muhtemelen devrilmesini önleyecek bir şey değil en fazla geciktirecek bir hamledir ve kanlı sonuçları olacaktı ama ne gam. Müslümanlar ve Yahudiler arasında çıksın büyük savaş, kopsun kıyamet, Evanjelistler kadeh kaldırsın falan filan.

Filistin davasını zulme, baskıya, işgale, haksızlığa karşı insani bir mesele, hak adalet meselesi olarak görmedikçe bir lego oyunu sürüp gider.

Bugün böyle, yarın kimin gücü kime yeterse.

190’lar ve 70’ler boyunca Japonya’dan Almanya’ya, İspanya’da Türkiye’ye dünyadaki bütün silahlı sol örgütlerin ortak amaçları arasındaki meselelerden biri Filistin’di. Tarih farklı işledi, hepsinin üzerinden dozerle geçilirken dava da başka bir yöne evrildi. İslami siyasetin yükselişi döneminde de sahip çıkıldı ve bugün geldiğimiz yer burası.

Ama geçer.

Üç bin yıl önce üzerinde kimler yaşıyordu, beş yüz yıl önce, elli yıl önce ve şimdi kimler yaşıyor…

Tarih, kendisine lego oyunu muamelesi yapanlara da külahını ters giydirecek kadar sabırlı ve güçlü. Ben göremeyebilirim, sen göremeyebilirsin ama şaşmaz gerçek şu ki her mesele gibi Filistin meselesi de böyle nihayetlenmez.

Bir sonuç değil bir ara durağında o da hepimiz gibi tarihin, zamanın, kaderin.

Konu açılmışken, Filistin Cephesi’nde ve ardından da Suriye’de büyük yenilgilerin tanıkları olan dönemin ordu ve kolordu komutanları Mustafa Kemal, Fevzi Paşa, İsmet Paşa gibi nice Cumhuriyet kurucusunun o yenilgiler döneminde edindikleri tecrübelerin değerinin daha da anlaşıldığı bir süreçteyiz.

Cephenin yönetiminin ittifak edilen Alman komutanlarında olmasının, yani bir başka büyük güçlü ülkenin stratejileriyle davranmanın nasıl bedeller ödettiğini en iyi bilen çünkü bizzat yaşayanların tecrübeleri bunlar.

Hazır olmayan, yetersiz güçlerle büyük hayaller kurmanın faturasının nasıl ödendiğini görenlerin şahitliği. Arkanızda koca bir dinç, tam teçhizatlı İngiliz ordusu ilerliyor, ara ara tepenizde düşman uçakları Şeria Nehri’nden geçerken yerel Arap aşiretlerinin tam nehrin ortasında size saldırmasının paha biçilmez tecrübesi sadece genç Cumhuriyet’e değil bugün bize de çok şey söylüyor.

Ortadoğu, hala düzene sokulacak bir coğrafya değil öyle kolay kolay.

Ve bu toprakların şapkadan sürekli yeni tavşanlar çıkarma becerisi de henüz bitmiş değil.

Ruh hastası Siyonistler gaipten gelen seslere bakarak Kudüs’ü başkent mi ilan etti, yoksa ortada açık bir iktidar çıkar mücadelesi mi var?

İkincisiyse, bunu yaparken arkasından ne geleceğini de hesaplamış olmaları gerek.

Biraz sabır biraz dikkat biraz tecrübe biraz bilgi biraz akılla şu legoyu anlamak, çözmek gerek.