Ekonomide alarm zilleri mi çalıyor?

Ekonomide, 2016 kâbus yılının ürettiği sorunların azaldığı, 2010/2011’deki gibi yüksek oranlı büyüme hedeflerinin dillendirildiği bir ortamda, döviz kurlarındaki ani hareketlilik, endişe içeren soruları tekrar gündeme taşıdı.

Birkaç ay içerisinde Türk Lirası’nın yüzde 10’luk değer kaybına uğramasının büyüme hedeflerini, enflasyonu olumsuz etkilemesi kaçınılmaz.

Örnek vermek gerekirse, geçen yılki enflasyon oranının yüzde 3’ünün, döviz kurlarındaki yükselişten kaynaklandığını söylememiz yeterli olur diye düşünüyorum.

Dün sabah, ekonomiden sorumlu Başbakan Yardımcısı Mehmet Şimşek ile bir bölümü Kanal 7 canlı yayınında olmak üzere 2,5 saati bulan bir sohbetimiz oldu.

Doğal olarak ekonominin durumunu, gidişatını konuştuk.

Ekonomideki sorunların alarm verici düzeyde olup olmadığını anlamaya çalıştım.

Şimşek, dünyayı iyi tanıyan, dünyanın da kendisini iyi tanıdığı, analizleri güçlü, iyi fotoğraf çekebilen niteliklere sahip bir kabine üyesi.

Söylediklerinden çıkardığım sonuç şu:

Mehmet Şimşek’in verdiği rakamlardan yola çıkarak ilerleyecek olursak, Türkiye ekonomisi, milli gelirinin takribi dörtte birini oluşturan, yıllık 210 milyar dolar civarında yabancı paraya ihtiyaç duymaya devam ediyor.

Sonuçta bu bağımlılık devam ettiği sürece, bütünlüklü bir ekonomik bağımsızlıktan söz etmek mümkün değil.

O halde ne yapmak gerekiyor?

Yazının gidişatından, Avrupa’ya karşı, ABD’ye karşı verdiğimiz onur mücadelesinden vazgeçelim, yelkenleri indirelim çağrısında bulunacağım düşünülmesin.

Batının bir taraftan temel Avrupa değerlerini pervasızca çiğnerken, dönüp öbür taraftan demokrasi eksikliğinden karne dağıtmaya çalışmasındaki çarpıklığı her daim aklımızın bir köşesinde tutmamız gerekiyor.

Avrupa ülkeleri ve ABD ile yaşanan kavgayı hakkaniyet ölçüsüne vurduğumuzda, Türkiye’nin meselelerin büyük bölümünde haklı tarafı temsil ettiği de bir gerçek.

Peki o zaman meselemiz ne?

Kanımca meselemiz biraz nüanslarda gizli.

Şöyle bir örnek verebilirim.

Bir tarafta PKK’nın, FETÖ militanlarının serbest dolaşımda olduğu bir Avrupa var.

Bir de, para kazanmak için Türk Lirası’na yatırım yapıp, döviz kurları yükselince tıpkı Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları gibi kaybeden yatırımcı Avrupalılar var.

Yapmamız gereken şey, birinci grupla ilgili çelişkilerini yüzlerine vurmaktan çekinmeden, ikinci sınıfa giren Avrupalılar ile dokunma mesafesini kaybetmemek olabilir.

Birinci gruptaki batı aklının Türkiye ile ilişkileri provokatif bir dille sunması, oralardaki yatırımcı aklın zehirlenmesi gibi bir sonuç da üretebiliyor.

Başbakan Yardımcısı Şimşek’e, Avrupa Birliği’nin 2018 bütçesinde Türkiye için öngörülen fonlarda kesintiye gitmesi meselesini sordum.

Soruma karşılık olarak;

Buradan baktığımızda, 105 milyon avroluk kesintinin abartılacak bir değerinin olmadığı söylenebilir.

Öyle de gerçekten.

Peki, bunun arkası gelir mi?

Bu, biraz da bu kavganın nasıl ilerleyeceğine bağlı.

Şimşek, bulunduğu konum itibarıyla yabancı yatırımcılarla doğrudan muhatap olan bir isim.

Geçen yıl 15 Temmuz kalkışması olduktan birkaç gün sonra, telekonferans yöntemiyle dünyanın değişik ülkelerinden 800 yabancı yatırımcıyla buluşmuş, o belirsizlik ortamında yatıştırıcılık rolünü başarılı bir şekilde yerine getirmişti.

Peki, bugünlerde içeride, dışarıda görüştüğü yabancı yatırımcılara ne anlatıyor?

Sorunun cevabını kendi ağzından aktaralım:

Yukarıda sözünü ettiğim ikinci tür Avrupalı, Batılı için, onları geçtik kendi ülkemizin selameti için bu perspektifi korumak büyük önem taşıyor diye düşünmekteyim.

Başlıktaki sorunun cevabını hak ettiği ölçüde vermeden yerimizi doldurduk.

Devamı için, kısmet, Çarşamba’ya diyelim.