Kargalarla birlikte yaşamak...

Sizi bilmem ama benim için oldukça önemli bir haber yer aldı haber sitelerinde bir kaç ay önce. Mısır’ın İskenderiye şehrinde bir karga, açık camdan içeri girerek, uyumakta olan bebeği boynundan ısırmış ve bebek ölmüş.

Niye bu haberi paylaşıyorsunuz, dört bir yanımız şiddet haberi kaynıyor, İskenderiye’deki haberi paylaşacak ne var diye sorabilirsiniz...

Kentimizde türeyen karga severler yüzünden bu haberi paylaşmak zorundayım. ZORUNDAYIM.

Hayvan sevgisi konusunda kafamız bir hayli karışık. Kafamızı karıştıran durumlardan biri cani karakterli insanların, hayvanlara verdiği zarar. Gün geçmiyor ki ya bir kedinin ya bir köpeğin iki ayaklı caniler tarafından işkence görüntülerine tanık olmayalım. Bu görüntüler hepimizi üzüyor. Hayvanlara olmadık işkenceyi yapan iki ayaklılarla aynı varlık kategorisinin paylaşıyor olmak kanımızı donduruyor. Fakat bu durum marazi hayvan sevgisi gösterilerini görmemize engel olmamalı.

Hayvan severlerin besledikleri hayvanlar için sınırsız özgürlük alanı kullanmaya kalkmaları bazen hayatımızı bir hayli zorlaştırabiliyor. Mesela boyu neredeyse 1.50 civarında olan bir köpeği marketin önüne bırakıp, “Hadi oğlum sen burada bekle” diyerek alış veriş yapan kadının “köpek terbiyesi”; marketteki çoluk çocuk bir sürü insanın içerden dışarıya çıkamamasına sebep olduğu gibi, “annesi”nin terbiyesini ihlal etmek isteyen “oğul”un markete şöyle bir dalması ile market küçük bir deprem sarsıntısı geçirebiliyor. Kim suçlu? Elbette(!) boyu 1.50 olan köpekten korkan bizler. Sahibi “Bir şey yapmaz, bir şey yapmaz dediği halde biz korkmaya devam ettik. Biz, yani 70 yaşlarındaki karı koca,5 yaşındaki kız çocuğu, kızını nasıl susturacağını bilemeyen anne ve bendeniz.

Kafeteryada, restoranda, hastanede köpek dostlarımızın aşırı yakın iletişimlerine dair tanıklıklarımı yazmakla bitiremem. Ama sahiplerinin “bir şey yapmaz aşıları tam” cümleleri ile köpeklerine yer açmaları karşısında yapacak pek bir şey yok. Ki ben böyle bir sahibin köpeğinin “bi şey yapmazlığı yüzünden” evladıma dokuz yaşında göbeğinden kuduz aşısı yaptırmak zorunda kalan bir anne olarak yazıyorum bunları...

Köpek severlerle bir şekilde anlaşabiliriz, halâ umudumu yitirmedim… Lakin karga severlerle anlaşabilmemiz imkansız ve durum çok vahim.

Evet, yanlış okumadınız, başımıza bir de karga bahsi çıktı. Şehirli insanın hayvan ile iletişimi doğal olmadığı için, hayvanı sevme potansiyeli ile etrafına nasıl zarar verdiğini bir türlü görmek, kabullenmek istemiyor.

Biraz sonra anlatacağım olayı Fethi Paşa Korusu'nun sosyal tesislerinde yaşadım. Latif bir İstanbul gününde kan tahlili için gerekli olan 12 saat açlığın ardından kahvaltı yapmak için kendimi mekana attım. Aman ne kadar sakin ne kadar hoş derken olanlar oldu. Yaşı 50 civarında bir karı koca oturdu masalardan birine. Otursun. Oturdukları gibi kargalara ekmek atmaya başladılar. Düşünebiliyor musunuz şemsiyelerin altında biz ve başımızın üstünde uçan kargalar. “Hayvan sever karı koca” hayvan severliklerini kem gözlere karşı tescillemiş olmaktan pek mutlu mesut bizim korkmamızdan olağanüstü zevk alarak lokma lokma ekmek atmaya devam etti.

Ne yapacağız? Bir “hayvan sever” ile tartışamayacağımızı biliyoruz.

Kalktım masadan. Oysa en az iki saat daha oturmaya niyetliydim. Kahvaltı edip çay içip, biraz okuyup... Sonra tekrar çay içip... Dayak mı yedim yemek mi yedim bilemeden acele terk ettim ortamı.

Mekanı terk ederken, garsona karga beslemenin çok tehlikeli olduğunu, müşterilerini uyarmaları gerektiğini söyledim. “Uyarıyoruz ama dinleyen kim!” dedi delikanlı.

Velhasıl karga sevmeye dair bir kamu spotuna ihtiyacımız olduğunu söylemek isterim. Hayvan severlerin kedileri ve köpekleri beslemek için yol kenarlarına, parklara döktükleri hazır hayvan gıdaları kargalara yarıyor.

Kargalarla birlikte yaşamak her an bir sorun haline gelebilir. Evvelinden söylemek istedim.